VU Magazine 1980 - pagina 420

VÜ MAGAZINE 34 Van 12-24 meij.l. werd ie Melbourne in Australië een Wereklzendin^sconferentie gehouden onder auspiciën van de afdeling voor nereldzending en evangelisatie van de Wereldraad van Kerken. Dit was de negende in de reeks van dit soort conferenties, die vanaf 1910 om de 8 a 10 jaar zijn gehouden. Aan ,,Melbourne", die de bede: ,.Uw Koninkrijk Konie" als thema had, namen ongeveer 500 Protestantse, Orthodoxe en Katholieke aan de zending verbonden mannen en vrouwen uit pim. 100 landen deel. Onder hen bevond zich ook VU-missioloog Jerald Gort, die door de Wereldraad als adviseur voor deze conferentie was uitgenodigd. Voor VU-magazine schreef hij een tweetal artikelen over en naar aanleiding van ,.Melbourne". De knelpunten en onopgeloste problemen van Melbourne dienen de bijzondere belangstelling van een christelijke universiteit als de VU te trekken, vindt hij. .,Het zijn veelal precies dezelfde zaken en onderwerpen waarmee vele van onze jaculteiten zich dagelijks bezig houden''. Bij een samenwerking tussen VU en Wereldraad van Kerken zijn heide partners naar zijn mening zeer gebaat: .,Het zou een belangrijke .service' kunnen betekenen voor de WRK, die, naar de indruk van velen die daar regelmatig contact mee hebben, nauwelijks uj'wcet van hel beslaan van de VU. maar niet minder voor de VU. Door ons intensief bezig te houden met deze kwesties die in het centrum van de aandacht van de

wereldkerk staan, zouden we zowel een vernieuwd universitair elan kunnen verwerven, alsmede een nieuwe vulling aan de doelstelling en het ondertekenen ervan dan wel het instemmen ermee, kunnen geven. Als voorbeeld van een eerste kleine stap in de richting van een dergelijke samenwerking kunnen de plannen van de vakgroep Missiologie en Godsdienstwetenschappen van theologische faculteit worden genoemd. Zij gaat zich in de komende tijd waarschijnlijk bezighouden met het onderwerp van de focus van Afelbourne: ,,evangelie voor de armen", in de vorm van een onderzoek-projecl. Het is wellicht ook interessant te vermelden, dal de sectie Missiologie, haar doctoraal colleges in dit cursusjaar aan hetzelfde onderwerp besteedt, na vorig jaar de zwarte en bevrijdingstheologie te hebhen behandeld, en dat de theologische postakademische onderwijscursus dit jaar de Melbourne Conferentie als onderwerp heeft. ,.Het is", aldus drs. Gort. .,te hopen dat de contacten lussen de VU en de WRK ook institutioneel kunnen worden vergroot en geïntensiveerd, want datgene, waar de WRK in de verschillende afdelingen zich mee bezig houdt is doorgaans zeer de moeite waard". Dit eerste artikel geeft een overzicht van de acht grote zendingsconferenties die aan ,,Melbourne" voorafgingen om volgende maand - tot een plaatsbepaling te komen van de Melbourne-conferentie die thans is gehouden.

Van Edinburgh (1910) naar Melbourne (1980)

De markante ontwikkeling in het missionaire denken door Jerald D. Gort De Melbourne conferentie is de nieuwste sciiakel in de keten van grote internationale zendingsconferenties, die terug reikt tot de eerste decade van deze eeuw. Zij maakt deel uit van een reeks oecumenische bijeenkomsten, die duidelijk historische en theologische continuïteit vertonen. Deze conferenties - tot en met Melbourne - hebben op elkaar voortgebouwd. Om Melbourne goed te kunnen verstaan zullen we dan ook even de aandacht moeten schenken aan haar voorgangsters. Wat waren daarvan de hoofdaccenten en brandpunten? De theologisch-missiologische ontwikkeling, die van conferentie tot conferentie heeft plaatsgevonden, laat zich zo in grote lijnen registreren. Weliswaar was er eigenlijk maar één gezamenlijk onderwerp: nl. zending en evangelisatie van de christelijke kerk in de wereld, maar toch is er m.i. ook binnen dit kader sprake van een geleidelijke focus-verlegging. Via allerlei nieuwe percepties, overtuigingen en ervaringen heeft de coöperatieve zendingsbeweging door de jaren heen een markante ontwikkeling van het missionai-

re denken en de zendings-praktijk afwisselend doorgemaakt en gestimuleerd. Deze ontwikkeling valt naar mijn mening in drie fasen uiteen, waarbij de conferentie te Tambaram in 1938 en die te Ghana in 1958/59 als de twee waterscheidingen dienen te worden aangemerkt. In de eerste van deze fasen, 1910-1938, viel de nadruk m.n. op zending en evangelisatie; tijdens de tweede fase, 1938-1958/59, op de Kerk; en gedurende de derde fase, 1958/59-1980, op de wereld. Wat zijn nu binnen dit zeer globale raamwerk de speciale themata en hoofdaccenten

van de verschillende conferenties onder discussie? Edinburgh 1910. Eigenlijk was ook deze conferentie een waterscheiding. Zij kan worden beschouwd als de scheidslijn tussen een tijd, waarin allerlei elkaar in de wielen rijdende en beconcurrerende zendinginstanties veelal zelfstandig en gescheiden opereerden, en een nieuwe era van een zich steeds verder ontwikkelende regionale en internationale coöperatie op het gebied van zending, en later ook van al het andere kerkelijke werk. Heel de oecumenische beweging is bij Edinburgh begonnen; de Wereldraad van Kerken heeft zijn wortels in deze conferentie. Op deze eerste, echte internationale zendingsbijeenkomst kwam van alles en nog wat aan de orde, maar het brandpunt bij deze gelegenheid was: de grote urgentie van zending en evangelisatie. De leus van Edinburgh was dan ook die van de ,,Student Christian Movement": ,,De evangelisatie van de wereld in deze generatie". Zending

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen