VU Magazine 1981 - pagina 254

wordt in het nawoord gezegd. ,,De angst dat de ander de eerste klap zal uitdelen is zó groot, dat elK van de beide supermachten de ander zal proberen vóór te zijn \ De opzet was slechts na te gaan welke gevolgen de nieuwe strategische ideeën op plaatselijk niveau zouden kunnen hebben. Die nieuwe strategische ideeën komen neer op een beperkte Europese kernoorlog, waarbij kleinere taktische kernwapens worden gebruikt. De brochure schrijft: „Met de ontwikkeling en plaatsing van de SS-20 raket heeft de SU een stap voorwaarts gedaan voor wat betreft de effectiviteit en precisie waarmee Europa kan worden bestookt. In eigen (SU-)ogen is het een antwoord op de overmacht aan kernwapens van het Westen; voor de NAVO is het een nieuwe bedreiging, die zonder veel aarzeling beantwoord is met het besluit ook in West-Europa middellange-afstandsraketten (Pershing il en de kruisraket Tomahawk) op te stellen, die op hun beurt de SU ernstig zullen bedreigen. Zo gaat dat in de bewapeningswedloop. Nog meer dan voorheen heeft de Sowjet-Unie er na het opstellen van deze raketten belang bij om de landen waar deze raketten staan opgesteld in geval van oorlog zo snel mogelijk uit te schakelen. De eerste klap is immers een daaiderwaard." In een van de vele scenario's van het mogelijk verloop van een oorlog (ontleend aan een artikel van G. C. Berkhof, lid van de defensiestaf en specialist inzake nucleaire strategie en ontwapening, in het tijdschrift Transaktie, 1980 no. 1) wordt aangenomen dat in een vroeg stadium van een militair conflict de SU op beperkte schaal •kernwapens gebruikt om belangrijke strategische objecten te vernietigen. Militaire commandoposten, opslagplaatsen en lanceerinstallaties van kernwapens, verbindingsknooppunten (spoorwegen, havens, vliegvelden) en voor de oorlog belangrijke industrieën. ,,Over de kans dat zo'n aanval in tijd van oorlog inderdaad plaatsvindt en over de mogelijkheid dat na zo'n aanval op grotere schaal kernwapens zullen worden ingezet, is geen zinnig woord te zeggen," schrijven de auteurs van de brochure. Ze willen zich beperken tot zo concreet mogelijk aan te geven wat de inwoners van de Haarlemmermeer kunnen verwachten. Want alleen op die manier kan duidelijk worden in hoeverre nationale politieke beslissingen over aanschaf of plaatsing van kernwapens aanvaardbaar zijn voor een bepaalde gemeente. ,, l/l/aar moef de Haarlemmermeer 232

op rekenen en wat denkt de Haarlemmermeer er — zo mogelijk — fegen te doen?" Aan illusies geeft het gemeentebestuur van gedomineerd door CDA en VVD zich niet over, zo bleek de IKVkern. Er zijn gemeenten die op aan drang van Binnenlandse Zaken schuilgelegenheden hebben gebouwd voor het bestuursapparaat en een deel van de inwoners. Dat kost schatten geld. De Haarlemmermeer ziet daar echter niets in. In een reaktie op een vraag van het IKV werd geantwoord: ,,0e gemeente beschikt niet over een schullgelegenheid voor de bevolking. Wij zijn van mening dat in plaats van bouwen van schuilgelegenheden, het beleid (ool< dat van de lagere overheid voor zover dat in haar vermogen ligt) erop gericht dient te zijn oorlogen, en dus ook oorlogen waarin kernwapens worden gebruikt, te voorkomen. Dat lijkt ons de beste bescherming tegen atoomaanvallen", aldus B en W. in geval van een acute oorlogsdreiging ligt er wel een evacuatieplan, dat uitgevoerd kan worden op bevel of na toestemming van de regering. Dat het inderdaad geen zin heeft een kostbare vorm van schijnveiligheid te creëren, toont de IKV-brochure aan. Gebruik is gemaakt van gepubliceerde gegevens over een groot aantal van de meer dan 1.000 kernproeven die sinds Hiroshima en Nagasaki zijn genomen. Een deel van de brochure laten we hierna volgen:

De IKV-Schipholbrochure Volgens de beschikbare gegevens bedraagt de nauwkeurigheid waarmee de Russische SS-20 raketten een doel kunnen treffen enkele honderden meters. Ervan uitgaande dat deze gegevens juist zijn, zou het centrum van Schiphol inderdaad getroffen kunnen worden als daarop wordt gemikt. Een van de drie bommen van een SS-20 op Schiphol slaat daar een krater van ongeveer 500 meter in doorsnee en een diepte van 80 meter. Tevens treedt grondverschuiving op over een diameter van ongeveer 800 meter. De gebouwen op Schiphol worden verpulverd. Alles wat branden kan, wordt verbrand. Niemand die op dat moment op de luchthaven aanwezig is zal overleven. Vanwege de sterke radio-activiteit van de bodem en het puin, kan pas na enkele maanden het vroegere vliegveld weer worden betreden voor een korte inspectie. Pas na jaren is het gebied weer geschikt voor

een permanent verblijf. Dit tijdstip kan in principe worden vervroegd door de grond diep om te ploegen. Binnen een straal van drie kilometer is de schokgolf zo krachtig dat bakstenen huizen instorten en huizen van gewapend beton op z'n minst zwaar worden beschadigd. Mensen die zich in de open lucht bevinden worden weggeslingerd. Rondvliegende stukken puin en glas kunnen als dodelijke projectielen mensen treffen. De warmtestraling is tot op drie kilometer zo intens dat kleding en onbedekte huid verbrandt. Gordijnen, papier, e.d. vliegen spontaan in de brand. Een paar tellen na de eerste warmtestraling volgt de schokgolf met zijn verwoestingen. Dan ontstaan enorme branden. De eerste radio-actieve straling, die optreedt op het moment van explosie, is dodelijk tot op een afstand van ongeveer anderhalve kilometer. Daar ook zonder die stra-

vu-Magazine 1 o (19R11K ^1 ini1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen