VU Magazine 1982 - pagina 386

voor taalloze film. Maar het geld ontbreekt om meer films te maken. Nog zo'n taalloze film kan zo weer de hele wereld over. Voor die rolstoel is ook uit andere landen belangstelling, Nigeria bij voorbeeld wil hem ook hebben. Dan denk je: „Ik zou best iemand willen betalen om de lichaamsmaten in Nigeria op te vragen en het ding voor Nigeria te herontwerpen". Er zou dus een fantastisch mooie ontwikkeling plaats kunnen vinden. Die rolstoel, dat is weer een modern produkt en we hebben er zelfs mee in een innovatieblaadje gestaan. Maar ja, dan weet je gewoon dat dat niet meer het niveau van universitaire Efficiënte methode samenwerking is. We hebben een methode ontwikkeld en daarmee is het — l-loe gaat de zaak nu verder, want werk van de universiteit gedaan. Als ik het is jullie taak tiet werk „af te bou- achteraf kijk, waar heb je nu een steek wen". laten vallen, dan is het dat we ons niet bij voorbaat gerealiseerd hebben dat Wilbert Nieuwstraten: Toen ik in 1975 er dan een andere instantie zou moeecht begon dacht ik: in 1977, 1978 is ten zijn om met het werk door te gaan. de zaak klaar. Maar er waren zo gigantisch veel problemen, ik had nooit kun- — Uit jullie manier van werken is duinen voorzien dat we nu nog bezig delijk geworden datje niet noodzakezouden zijn. Datje een jaar iang moet lijkerwijs in een ontwikkelingsland wachten op een brief uit Vietnam! Dat tloeft te zitten. we twee jaar hebben moeten leuren om geld te vinden voor dat filmprojekt. Marcel Meijer: Ik denk dat de winst van Dat zijn faktoren die je niet voorziet. deze methode is dat het ontzettend Wat moet er nog gebeuren? De pro- goedkoop is. Gezien de weinige finanduktiekant van de rolstoelen. Het sta- ciële middelen is het effekt groot. Het giaire-projekt zal wel gewoon doorlo- is dus een efficiënte methode. En het pen. Maar met het filmprojekt is het andere punt is: je ziet het resultaat nog helemaal de vraag of er nog meer gewoon! En dat is zo ontzettend anfilms gemaakt kunnen worden. De film ders met al die vrijwilligers die terugover revalidatie van amputaties is komen. Totaal gefrustreerd van ,,Ja, klaar. Dat heeft zo'n 250.000 gulden alles was geregeld alleen had ik geen gekost. Nu vragen de Vietnamezen om zaag of geen hamer. Dus ja, ik kon een een dergelijke film over halfzijdig ver- beetje bewegen met die poliokinderen lamden, een andere kategorie patiën- maar ik kon ze geen stok geven". tenzorg, die ook ontwikkeld zou moe- Het loopt altijd vast op praktische proten worden. Inhoudelijk kunnen ze blemen, die je eigenlijk van te voren zo'n film nog niet zelf maken. We heb- zou kunnen verzinnen. Dat soort fruben dus wel de methode ontwikkeld straties hebben we niet.D den wij in de revalidatie natuurlijk fantastisch. En dan ja, m'n grote droom is altijd nog te helpen bij het opzetten van een Instituut voor de Revalidatie waar research gedaan zou kunnen worden en nieuwe methodes ontwikkeld zouden kunnen worden. Er is daar in de loop van de jaren wel wat aan gedaan — de stagiaires hebben onderzoeksapparatuur en boeken meegenomen als ze terug gingen — maar het is niet echt systematisch gebeurd. Nou ja, dat heeft ook het voordeel dat er niet achteloos een vreemd lichaam in Vietnam gedropt is.

Braille druk in Hanoi

352

Zuid-Afrika heeft toegegeven dat militairen in haar dienst een missie hebben uitgevoerd in Zimbabwe, zo is eind augustus bekend geworden. Zuidafrikaanse militairen waren eerder dit jaar betrokken bij een mislukte coup op de Seychellen, opereren met de regelmaat van de (doods)klok in Angola, en spelen ook een cruciale rol in het verzet tegen de Frelimoregering in Mozambique. Zuid-Afrika opereert regelmatig al dan niet openlijk maar in elk geval gewelddadig buiten haar landsgrenzen. Olieleidingen, bruggen en spoorlijnen worden gesaboteerd in de zogenaamde „zwarte" buurstaten van Zuid-Afrika; leiders van de multiraciale verzetsbeweging African National Congress worden vermoord in Harare (Zimbabwe), Manzini (Swaziland), Maputo (Mozambique). Wat is het, dat het voor Zuid-Afrika blijkbaar zo iets moeilijks maakt om binnen de eigen grenzen te blijven? Avonturisme? Een moderne vorm van landjepik, gespeeld door stoere jongens? Elitaire minachting voor landen waar blanken niet langer exclusief de macht uitoefenen? Sprongen van een kat die in het nauw gedreven wordt door de muizen van de VN, de Organisatie voor Afrikaanse Eenheid, de anti-apartheidsbewegingen? Al zit de kat moeilijk en zijn haar sprongen raar, ze zijn verre van willekeurig en ze maken onderdeel uit van een doordachte strategie — daarvan kunnen we zeker zijn. Nadat, in de eerste helft van de vorige eeuw, de stoeten van voortrekkers en goudgravers van Kaapstad noordwaarts trokken, bleek al gauw dat men nagelaten had de ossewa's van remmen te voorzien. Cecil Rhodes droomde van een imperiale verbinding van Kaap (de Goede

vu-Magazine 11 (1982) 1 o oktober

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen