VU Magazine 1983 - pagina 474

Uit de Hortus

Netels, doornen en distels (IV) door Daan Smit

De gelijkenis van den zaaier Op dien dag ging Jezus het huis uit en Hij zat bij de zee. En vele scharen vergaderden zich bij Hem, zodat Hij in een schip ging en daar nederzat, en de gehele schare stond op den oever. En Hij sprak tot hen vele dingen in gelijkenissen en zeide: ,,Zie, een zaaier ging uit om te zaaien. En bij het zaaien viel een deel langs den weg en de vogels kwamen en aten het op. Een ander deel viel op de steenachtige plaatsen, waar het niet veel aarde had, en terstond schoot het op, omdat hetgeen diepe aarde had, maar toen de zon opkwam, verschroeide heten omdat hetgeen wortel had, verdorde het. Een ander deel viel op dorens en de dorens kwamen op en verstikten het. Een ander deel viel in goede aarde en het gaf vrucht, deels honderd-, deels zestig-, deels dertigvoudig. Wie oren heeft, die hore. Mattheus13:1-9. Notobasis syriaca, met nog enkele andere soorten distels komen overvloedig voor langs randen van korenvelden, waar ze het jonge graan verstikten. De dorens uit de gelijkenis van de zaaier hebben o.m. hierop betrekking. Dit soort zou, evenals nog wat andere hoge distels in aanmerking kunnen komen voor wat betreft Richteren 8:16: ,,En hij nam de oudsten der stad en woestijndorens en distels, en gaf daarmee de inwoners van Sukkath een gevoelige les; "

400

De planten die soms meer dan één meter hoog kunnen worden zouden wei eens hebben kunnen dienen als gesels, te meer daar ze volgens insiders, veelvuldig voorkomen in Ofra, de woonplaats van Gideon. Notobasis is een één- soms tweejarige, meer dan 60 cm hoogwordende distel, met min of meer stengelomvallende gedeelde, sterk gedoomde, leerachtige witgemarmerde bladeren, doorlopen met een zilverwitte

nervatuur. De bloemhoofdjes waarvan er meerdere bij eikaar staan, zijn purperen omgeven door lange zwaar bedoornde bracteën. Aan het eind van het seizoen, wanneerde bloemen zijn uitgerijpt, puilen de op kleine zonnepitten gelijkende zaden, die elk aan een grote zilverwit parachuteachtige pluis zitten, naar buiten. De wind zorgt nu voor de verdere verspreiding van het zaad.

Cultuur Evenals de mariadistel (Silybum marianum) kan Notobasis syriaca ook als tweejarige plant gekweekt worden. De meest geschikte zaaitijd is dan omstreeks augustus. Het zaaien in de nazomer heeft als gevolg dat het jaar daarop grotere planten worden verkregen, die ook rijker bloeien. Een nadeel is echter dat gedurende erg natte of zeer strenge winters de jonge planten bevriezen. Wie dus zeker.wil zijn uit de veelal met moeite verkregen zaden ook planten te kweken met het doel ze ook in de bloei te zien, doet er dus verstandig aan ze in plaats van de nazomer, in het voorjaar uit te zaaien. Eind april, begin mei is hiervoor de aangewezen tijd. Omdat Notobasis-planten sterk ontwikkelde penwortels hebben en ze zich daardoor moeilijk laten verplanten, is het raadzaam de zaden op flinke afstand ( ± 15-20 cm) van elkaar uit te zaaien. Staan ze na opkomst onderling nog te dicht bij elkaar, dan kunnen ze gemakkelijk weggewied worden. In tegenstellirtg tot de omstandigheden in hun land van herkomst — droge akkers in het Middellandse Zeegebied — groeien ze hier in ons klimaat met zijn goede bodemgesteldheid en vele regens, uit tot forse exemplaren die de gebruikelijke hoogte van ± 60 cm ruimschoots overschrijden. Het zal dan meestal wel nodig zijn, de langere bloemstengels vroegtijdig van steunmateriaal te voorzien.

vu-Magazine 12 (1983) 10 november 1983

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen