VU Magazine 1985 - pagina 279

andere van de techniscfie school uit Eindhoven; er kwamen studenten uit Groningen, onder leiding van professor Diepenhorst. Die Ekocirk was dus heel belangrijk. Minister Den Uyldiezit met twee voeten in één kous, die is er niet uitgekomen met z'n werkelozen, nou laat hij zijn licht gaan opsteken bij professor dr. F. de Roos! Zet de Ekocirk nog eens in werking, dan is Den Uyl meteen uit het probleem van de werkeloosheid. () En op een morgen kwam mevrouw De Roos — zij heette Annie — op bezoek. Annie moest ook komen kijken, en wij waren er ook bij. En de professor spande zich in om het zo duidelijk mogelijk uit te leggen en toen het afgelopen was zei hij: "Nou Annie, en wat vind je er van? 'Nou, ze zei: 'Folkert, ik vind het machtig mooi, maar je moest er ook nog een paar goudvissen in laten zwemmen." Blikvanger De Roos zelf vertelt dat de Ekocirk een jaar of zes een funktie heeft gehad in het onderwijs: "Het ging er daarbij om het Keynesiaanse model duidelijk te maken. Kijk, wat nu voor de eerstejaars gesneden koek is, was toen nog een nieuwe zaak. f\/let dat gekleurde water kon prachtig duidelijk gemaakt worden hoe de inkomensstromen in elkaar zaten. Ik liet de studenten in groepen van vijftien met de Ekocirk opereren. Ze konden dan zelf overal aan schuiven en draaien, nadat

ze voorspeld hadden wat de gevolgen van hun handelingen zouden zijn. De studenten vonden dat leuk; ze kwamen 's middags of 's avonds, buiten de kollege-uren, naarde Koningslaan om ermee te experimenteren." Van Muiswinkel, die in '55 met zijn ekonomiestudiebegon: "Leukwashet zeker, maar of het nu zo leerzaam was, dat geloof ik niet. We werkten er namelijk mee vóór we tentamen hadden gedaan. En aangezien het toen nog niet de gewoonte was ver voor het tentamen te beginnen met leren, zat de stof er nog niet zo goed in en stak je er dus ooknietzoveel van op." De jaren zestig luidden grote veranderingen in voor de fakulteit. Er kwam meer geld, zodat nieuwe hoogleraren en lektoren konden worden aangetrokken. Bovendien werd in afwachting van het gereedkomen van het hoofdgebouw het Provisorium betrokken. De Ekocirk verhuisde mee, en kwam voor de kamer van Van der Voeren te staan. Aangezien de vloer van het Provisorium niet geheel waterpaswas kreeg Van der Vooren bij wijze van kompensatie permanent de beschikking over een emmer en een dweil. De Ekocirk verloor langzamerhand zijn funktie voor het onderwijs, maar werd nog wel zo nu en dan van stal gehaald voor demonstraties. Eén van Van Muiswinkels kollege-anekdotes ("Ai! er zijn alweer twintig minuten verstreken, het is de hoogste tijd voor

Prof. dr. F. de Roos wordt hier op zijn afscheid in 1983 de hand geschud door rector-magnificus Drenth. Ook mevrouw De Roos („Annie") staat op de foto

een grap!") heeft betrekking op zo'n demonstratie: "De fakulteit had vroeger goede kontakten met het CNV en de protestants-christelijke werkgevers. Vertegenwoordigers van beide groepen kwamen zo eens per jaar op bezoek bij de fakulteit. Ook wel gezamenlijk, want het was nog de tijd van het harmoniemodel. Eén van die keren werd, ter lering ende vermaak, een demonstratie gegeven met de Ekocirk. Beide groepen konden hun beleidsvoorstellen aandragen, wat bij de werknemers leidde tot een ongekende ekonomische groei, en bij de werkgevers tot een dito overstroming. Het water spoot er aan alle kanten uit." Bij de verhuizing naar het hoofdgebouw in 1970 bleef de Ekocirk in het Provisorium achter. Na ook nog enige jaren in een kelder doorgebracht te hebben werd hij in 1982 op aandringen van de toenmalige abactis van de fakulteit naar boven gesleept, om op de tweede etage als blikvanger dienst te doen. Het speelgoed van de vorige generatie studenten heeft echter afgedaan. Op de derde verdieping, recht erboven, staat in een nog mooiere glazen kast een Digital PDP-11, het speelgoed van deze generatie. De romantiek van het studeren raakt er op deze maniernatuurlijkwel af. Dit jaar is de Ekocirk weer gerepareerd. Voor het onderwijs zal het apparaat wel niet meer gebruikt worden; het ekonomisch model dat eraan ten grondslag ligt, is langzamerhand geschiedenis. De ervaringen van de laatste tien jaar hebben het vertrouwen in de neoklassieke synthese doen wankelen. In Den Haag praat iedereen over bezuinigingen, en worden mensen die een stimuleringsbeleid voorstaan om de werkloosheid te bestrijden niet meer serieus genomen. Voor demonstraties en dergelijke blijft het apparaat echter de moeite waard. Het moet toch een aangenaam idee zijn je minister van Financiën" te wanen in een wereld waarin werkloosheid door wat extra overheidsbestedingen in een mum van tijd opgelost is. En dat zonder de tussenkomst van zwartkijkers die beweren dat de ruimte voor een dergelijk beleid verspeeld is, en klagen over hoge rentelasten. In de Ekocirk is altijd alle ruimte: er is geld als water, n Michiel Langman studeert economie aan de VU. Dit artikel is een bewerking van een serie van twee artikelen die in september en oktober zullen verschijnen in hetEkonomisch Bulletin. Bij het schrijven daarvan is onder meer gebruik gemaakt van een interview met professor De Roos, gehouden in maart 1985, en van informatie die door vele anderen verstrekt is.

233

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen