VU Magazine 1985 - pagina 255

Voorde leeuwen geworpen:

De harde werkelijkheid van de beginnende ieraar „Het ging redelijk vandaag —ik ben op woensdag altijd minder uitgeput aan het eind van de dag dan op de dagen ervoor. Dat komt vooral omdat het in die ene 3-Havo-klas wel goed loopt. De brugklassen 's ochtendsen 4-VWO nade middag zijn dan wel degebruikelijke puinhoop, maar die ene plezierige klas houd je dan wel even op de been." Dagboekaantekening van Peter, 28 jaar oud en sinds vier maanden leraar wiskunde. Hij is niet de enige die als beginnend docent problemen heeft. De vraag is hoe een lerarenopleiding kan helpen dergelijke moeilijkheden op te lossen ofte voorkomen. Het einde van de zo-doe-ik-'t-didaktiek. Hans van Helden Peter is verbonden aan een HAVOVWO-scholengemeenschap, z'n eerste onderwijsbaan. "'t Lijkt wel of ik Japans tegen ze praat als ik de toch zo simpele Wet van Pythagoras uitleg. Ik kan 't drie, vier keer herhalen en de eerste de beste vraag die ik stel wordt door minstens de helft van de klas fout beantwoord of niet eens begrepen.'' Peter is één van de leraren die afgestudeerd is aan de VU; hij was een uitstekende wiskunde-student. In de slag om de weinige onderwijsbanen had hij geluk: vrij snel na zijn afstuderen kon hij in een stad niet te ver van zijn woonplaats Amsterdam beginnen. Hij was blij met die deeltijdbaan van 16 lesuren per week. Zijn eerste dagboekaantekeningen: "Mijn rooster ziet er goed uit: drie dagen les — steeds 5 of 6 uurtjes. Dat geeft toch een mooie manier om rustig aan het werkende bestaan te wennen. Een gouden leventje: 16 uur werken — dat betekent dagen en dagen per week vrij om te sporten en muziek te maken. Fantastisch!" Twee maanden later blijkt dat heel anders uitgepaktte zijn: "Ikhebmevandaag voor het eerst ziek gemeld. Ik houd het niet uit — die belasting. Met die 16 uur les ben ik wel 80 uur bezig, omdat ik alles eindeloos voorbereid en achteraf alle lessen nóg eens beleef Ik ben zeven dagen per week dag en nacht bezig met die klassen — raak al maanden geen piano meer aan, heb geen zin om uit te gaan". Peter is een voorbeeld van een jonge leraar met duidelijke capaciteiten om

VU-Magazine14(1984)6 juni1985

les te geven en de andere taken van een leraar te vervullen, maar die in die eerste periode dag in dag uit nét de plank missloeg. De Wet van Pythagoras, de goniometrie en de meest ingewikkelde wiskundige berekeningen bevatten weinig geheimen voor hem. Zö weinig dat hij zich slecht kan verplaatsen in de moeilijkheden van een aantal leerlingen met die leerstof. Of in de geringe interesse die zij weten op te brengen voor wiskundige problemen waar hij zelf echt warm voor kan lopen. Uitbreiding In de eerstegraads lerarenopleiding aan de VU wordt de laatste jaren veel aandacht besteed aan de vraag hoe je dit soort problemen van beginnende — en ook wel gevorderde — leraren en leraressen kunt oplossen of — nog

beter — voorkomen. In een groot aantal faculteiten zijn vakdidactici aangesteld die samen met de algemeen onderwijskundigen uit de Sub-faculteit Pedagogiek de opleiding voor de eerstegraads onderwijsbevoegdheid verzorgen. Doctoraalstudenten kunnen zo'n bevoegdheid tot en met 1987 behalen door gedurende ongeveer vier maanden werkgroepen te volgen, aan een praktische training aan de VU deel te nemen en door een stage te volgen op één van de circa tachtig scholen voor voortgezet onderwijs waar de VU contact mee heeft. Na 1986 verandert die situatie: samen met de Vrije Leergangen van de VU (VL-VU) en de Christelijke Lerarenopleiding Zwolle (CLZ) zal de VU dan een uitgebreide eerstegraads opleiding verzorgen

209

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen