VU Magazine 1986 - pagina 239

groothandelaren. Zij maken gebruik van de dwangpositie van de armen en berekenen een extreem hoge rente: soms tot tien procent per maand, dat is meer dan 120 procent per jaar. De gewone bankrente in Thailand is achtien procent per jaar. Als je bij de geldschieters dus duizend gulden leent, moet je na een jaar 2.200 gulden terugbetalen. Zo blijven de armen arm en kunnen hun bedrijfjes nooit groeien. De bijdrage die de kleine bedrijfjes leveren aan de Thaise economie is inmiddels onderkend, maar zou veel groter kunnen zijn. Zij zouden veel meer kunnen produceren, veel meer inkomen kunnen opleveren en zelfs meer werkgelegenheid aan anderen kunnen bieden. Er zijn in Thailand vier overheidsorganisaties die zich richten op financiële en technische ondersteuning van kleine- en middelkleine bedrijfjes (met respectievelijk één tot negen werknemers en tien tot vijftig werknemers). Deze organisaties hebben hiermee niet erg veel succes. Volgens Mrs. Chinda is dit het gevolg van hun nonchalante werkwijze. Zij merkt op dat deze organisaties meer de door mannen geleide bedrijfjes steunen dan die met een vrouw aan het hoofd, ondanks het feit dat er meer vrouwen dan mannen aktief zijn als kleine ondernemer. ,,Deze overheidsorganisaties richten zich niet speciaal op vrouwen. Maar juist vrouwen, meer dan mannen, aarzelen bij officiële instanties aan te kloppen. De formaliteiten zijn een te hoge drempel en direkt onderhandelen met personen buiten de kring van familie en bekenden is voor Thaise vrouwen niet gebruikelijk. De toegang tot goedkoper — officieel — krediet blijft voor hen een probleem en hun bedrijfjes stagneren."

I

it gebrek aan mogelijkheden voor vrouwelijke ondernemers om een lening af te sluiten tegen normale rente, was één van de meest besproken onderwerpen op de eerste Internationale VN-vrouwenconferentie (Mexico 1975). De vergaderende vrouwen, uit de hele wereld bijeengekomen, constateerden dat de ontoegankelijkheid van krediet een zeer belangrijk knelpunt is voor vrouwen die zich willen ontwikkelen tot kleine, zelfstandige ondernemers en zodoende een bijdrage kunnen leveren aan de groei van de nationale economieën. Als zij in staat gesteld zouden worden hun bedrijfjes verder te ontwikkelen, zou dit een geweldige stap betekenen in de richting van meer emancipatie én meer ontwikkeling voor henzelf en voor hun land. Toegang tot krediet werd als voorwaarde nummer één aangemerkt.

D

Dit naai-atelier in Bangkok werd opgezet met een door de WWB gegarandeerde lening VU-MAGAZINE — JUNI 1986

tfi

Deze constatering was mede de aanleiding tot de oprichting in 1979 van de "Stichting to promote Women's World Banking", afgekort WWB; een onafhankelijke internationale organisatie die het vrouwelijk ondernemerschap in de wereld wil steunen en bevorderen, in het bijzonder van vrouwen die geen gebruik kunnen maken van de diensten van gevestigde financiële instellingen. Zij richt zich daarbij vooral op vrouwen uit de arme bevolkingsgroepen in de Derde Wereldlanden. De WWB gaat er vanuit dat vrouwen een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben en betrouwbare zakenpartners zijn, die voor banken geen extra risico vormen. Zelf wil de WWB geen uitgebreide (en geldverslindende) organisatie opzetten, maar een bemiddelende rol spelen. Zij brengt financiële instituten en dienstverlenende instanties op het gebied van management, technologie en onderwijs bij elkaar, ten dienste van de vrouwelijke, kleine ondernemer. Belangrijk instrument voor het bereiken van de doelstelling is natuurlijk geld. Door met geld garant te staan voor de leningen die vrouwelijke ondernemers bij een bank afsluiten, wordt een groot deel van het risico dat banken zien in zulke leningen, tenietgedaan. Voor de bank is dit een stimulans om aan vrouwen te lenen. Gaat het mis dan heeft de betreffende bank het geld van de WWB als borg en lijdt dus geen groot verlies. Slechts een kwart van het risico moet de bank zelf dragen, de rest neemt de WWB voor haar rekening. Het geld voor de garantie van de WWB komt uit haar Capital Fund. Dit fonds werd opgericht met geld van de Verenigde Naties, de regeringen van Noorwegen, Zweden, de Verenigde Staten, Canada en Nederland en van verschillende organisaties, bedrijven en particulieren.

et garantiemechanisme is deel van de strategie, vervat in het Krediet Garantie Programma. Dit Programma voorziet ook in advies en voorlichting op het gebied van de bedrijfsvoering. Een vrouw die binnen dit garantieprogramma geld bij de bank leent, moet voor deze begeleiding drie procent van de geleende som betalen. Want de benadering van de WWB is zakelijk. Er wordt niets cadeau gedaan, de vrouwen moeten zelf alles verdienen. De achterliggende gedachte is, dat behalve hun inkomen ook hun gevoel van eigenwaarde en hun zelfstandigheid groter worden. "Wij helpen vrouwen om zaken te doen en op zichzelf te vertrouwen", zo vat Mrs. Chinda samen.

H

De lokale ontwikkeling wordt zoveel mogelijk bevorderd. Hiertoe schakelt de WWB plaatselijke deskundigen in voor advies en voorlichting aan de vrouwelijke ondernemers en werkt zij samen met een lokale WWB-afdeling die goed op de hoogte is van de financiële en zakenwereld in hun land. Leningen worden via een lokale bank verstrekt in de nationale munteenheid. Deze manier maakt het mogelijk flexibel, snel en adequaat te reageren op de specifieke situaties en behoeften die per land verschillen. Het Internationale Hoofdkantoor in New York stimuleert zoveel mogelijk de oprichting van lokale afdelingen waarmee de WWB kan samenwerken. Sinds haar oprichting in 1979 heeft de WWB in 23 landen afdelingen gevestigd en is zij in 16 landen bezig afdelingen op te richten. De 'Friends of WWB' worden ze genoemd. Dit lijkt me een juiste benaming. Hun taken worden als vriendendienst beschouwd en zijn bepaald niet gering: de 'Friends' zijn grotendeels verantwoordelijk voor de uitvoering van het Krediet Garantie Programma. Voordat de WWB een lokale afdeling als 'Friends' erkent, moet eerst aan een aantal voorwaarden worden voldaan. In de eerste plaats moet een lokale afdeling er voor zorgen dat minstens één commerciële bank aan het Krediet Garantie Programma wil meewerken. Ook moeten zij lokale deskun217

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen