VU Magazine 1986 - pagina 19

embryo kritieke perioden kent. Invloeden van buiten, die de ontwikkeling tijdens zo'n kritieke periode storen, hebben verstrekkende gevolgen. Vijfentwintig jaar geleden bleek bij voorbeeld het geneesmiddel Softenon, dat zwangere vrouwen tegen misselijkheid moest behoeden, tot ernstige stoornissen in de ontwikkeling van de ledematen te leiden. Recent onderzoek heeft aangetoond dat bepaalde hormonen de ontwikkeling van de hersenen kunnen verstoren. Volgens twee Amerikaanse hersenspecialisten zijn verschillende delen van het hersenstelsel tijdens de vroege ontwikkeling in een concurrentieslag gewikkeld. Door een overdosis van het mannelijk geslachtshormoon kan een bepaald deel van de hersenen deze concurrentieslag verliezen. De Amerikanen denken dat leesblindheid, stotteren en linkshandigheid hiervan de gevolgen zouden kunnen zijn. Het niet gestoorde deel van de hersenen zou zich bij gebrek aan concurrentie beter dan normaal ontwikkelen. Het gevolg daarvan is, aldus de Amerikanen, dat de leesblinde, stotterende en/of linkshandige mens vaak een buitengewoon ruimtelijk inzicht heeft. Met het milieu waarin het embryo zich ontwikkelt kunnen we dus invloed uitoefenen op de begaafdheid van ons nageslacht. Deze gedachte is beangstigend en heeft veel weg van

de science-fiction nachtmerrie 'Brave new world van Aldous Huxley. De angst voor het kunstmatige neemt bij het grote publiek intussen snel af. Middelen voor het menstrueel reguleren ten behoeve van een prettige vakantie worden tegenwoordig bij de apotheek verkocht. Er zijn zelfs mensen die hun gezonde gebit laten trekken in ruil voor een kunstgebit, dat goedkoper is in het onderhoud. De maatschappelijke en culturele gevolgen van de stormachtige ontwikkelingen in de biomedische technologie laten zich moeilijk voorspellen, maar zullen waarschijnlijk die van de invoering van de anticonceptiepil ver overtreffen. Voorlopig lijkt het nog griezelig te denken aan genetische manipulatie bij de mens. Draagmoederschap en reageerbuisbaby's zijn nu nog omstreden. Het kunsthart is nog een huzarenstukje. Voorlopig kunnen we over ruilhersenen alleen grapjes maken. Toch zou het met al die dingen wel eens net zo kunnen gaan als de bril; vijftig jaar geleden was de bril een pathologisch hulpmiddel en droeg de opticien een witte jas. Tegenwoordig is de bril een kledingstuk dat modebewust aangemeten wordt. Voor we het weten is de kunstmatige mens gewoon. D

EERSTELIJNSPROJEKT WIL VERHOUDING HUISARTS-SPECIALIST VERBETEREN

'HUISARTSEN HEBBEN TE LANG HUN EIGEN WAARDE ONDERSCHAT' Roeleke Vunderink mÊKÊÊmÊÊÊÊKÊÊÊÊfÊÊÊÊÊÊÊiÊÊKmÊÊÊÊÊÊÊmÊÊmÊÊÊMÊÊÊÊKKmÊÊm

In de huidige gezondheidszorg bestaat een zekere spanning tussen een goede zorg voor zoveel mogelijk mensen, en het steeds maar verbeteren van de technische mogelijkheden in de gezondheidszorg. Zo wordt e r aan de ene kant veel geld uitgegeven aan bevolkingsonderzoeken, en aan de andere kant een peperdure hartoperatie uitgevoerd bij iemand van wie het nog maar de vraag is of hij het lang zal overleven. Hiermee te vergelijken is de verhouding tussen huisarts en specialist, een verhouding die gekenmerkt wordt door een verschil tussen zorg dicht bij huis, en gespecialiseerde zorg die meestal in sziekenhuizen plaatsvindt. Huisarts en specialist blijken twee verschillende soorten artsen te zijn geworden. mÊÊKÊÊÊmÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊiÊÊÊÊÊÊÊÊÊHÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊiÊÊÊtmÊmmi JANUARI 1986

"Huisarts en specialist leven in een andere wereld en spreken een andere taal". Deze constatering is te vinden in het blad ,Raakvlak', een uitgave van het Academisch ziekenhuis bij de Vrije Universiteit. De minister van onderwijs en wetenschappen heeft twee universiteiten als taak een versterking van de eerste lijn gegeven en stelde daar ook de financiële middelen voor beschikbaar. De Rijksuniversiteit van Limburg heeft hiervoor van minister Deetman ruim vier miljoen per jaar gekregen. De faculteit der geneeskunde van de VU heeft tweeënhalf miljoen per jaar gekregen voor een versterking van het onderzoek in de eerste lijn. Het VUziekenhuis heeft twee miljoen per jaar gekregen om de samenwerking tussen de eerste en de tweede lijn te verbeteren. Onder de eerstelijnszorg wordt globaal gezien de zorg verstaan die zich het dichtst bij de mensen thuis bevindt. Voorbeelden daarvan zijn uiteraard de huisarts, tandarts, vroedvrouw en sommige fysiotherapeuten. De tweedelijnszorg bevindt zich in ziekenhuizen en andere instellingen van gezondheidszorg. Iemand komt pas met de tweede lijn in aanraking als hij of zij wordt doorverwezen door een huisarts in de eerste lijn. Een zwangere vrouw die regelmatig door de vroedvrouw wordt gecontroleerd bevindt zich in de eerste lijn. Maar vindt de vroedvrouw het noodzakelijk dat er een echoscopie wordt gemaakt, dan wordt de patiënte doorgestuurd naar de tweede lijn. Sommigen spreken ook wel over de 'derde lijn'. Daarmee 17

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen