VU Magazine 1986 - pagina 29

ser. Voorts werd vrij algemeen de wenselijkheid ingezien van een van te voren aangebracht ondergronds communicatiesysteem voor de eenheden onderling, waardoor praktisch onkwetsbare verbindingen op eigen grondgebied zouden worden gewaarborgd. De grotere aandacht voor infanterie in de voorste linies is te begrijpen uit het feit, dat goed ingegraven infanterie minder kwetsbaar is voor het verwachte vijandelijk vuur dan personen in pantserwagens. Volgens een computerexperiment van de staf van de Hogere Duitse Krijgsschool te München waarbij een zwaar Russisch artillerievuur van 4.300 schoten werd afgevuurd op een gebied van 5 km breed en 5 km diep, bedragen de verliezen in zulk een situatie 40 % voor de personen in lichtere pantserwagens (infanteriewagens), 25 % voor de bemanning van tanks en slechts 10 % voor goed ingegraven infanteristen. Een tweede reden is ongetwijfeld, dat de kosten van de tanks sterk toenemen, terwijl de pantserbestrijding met anti-tankwapens steeds effectiever wordt. Hierbij moet worden opgemerkt, dat pantserbestrijding steeds meer de richting uitgaat van projectielen, die worden afgeschoten van een andere plaats dan waar de waarnemer zit. Dus zelfs als de plaats van het vuur door de vijand is ontdekt, dan kan hij wel het geschut of de raketafvuurinrichting uitschakelen, maar niet de schutter/waarnemer zelf. Een interessant aspect is verder, dat de reikwijdte van preciese munities toeneemt. Ook de westelijke zijde kan vuur concentreren, door vanaf verspreide punten met verschillende reikwijdte naar hetzelfde punt te schieten. Er ontstaat dan minder behoefte aan verplaatsing van vuur, waardoor de noodzaak tot beweging afneemt. De conclusie is, dat de trend in de richting van meer defensieve systemen zich op een zeker moment wel zal doorzetten, maar dat dit niet automatisch leidt tot een minder- of niet-provocerende opstelling. Dat zal afhangen van de volledige militaire en politieke context. In de volgende paragrafen worden drie alternatieven behandeld, die elk door Duitsers zijn opgesteld. Het idee van een sterk defensieve dus niet-provocerende opstelling is in Duitsland reeds oud. Al in de jaren '55 tot '60, ten tijde van de Duitse herbewapening circuleerden zulke voorstellen van oud-militairen, die echter door de regeringAdenauer op politieke gronden werden afgewezen. De besproken voorstellen zijn niet uitputtend. De eerste twee kan men zien als oervormen van respectievelijk een zeer diepe defensie en een defensie die zich concentreert op een smalle zone langs de OostWest-grens. Deze geven denkmodellen voor meer pragmatische voorstellen, waarvan hier als enige die van de SAS-groep

Horst Afheldl: 'bles een zodanige militaire opstelling, dat je niet bang zou zijn wanneer de vijand dezelfde zou kiezen.' Het categorische imperatief

worden besproken, omdat ze representatief en realistisch zijn. Afheldt's schaakbord De Duitse politieke wetenschapper Horst Afheldt baseerde zijn denkbeelden op eerder werk van de Franse militair Guy Brossolet. Deze stelde zich een Russische inval voor in het Noorden van Frankrijk, waarbij in dat gebied lichte commando's werden gebruikt om de inval af te remmen. Die commando's beschikten over geavanceerde projectielen om vijandelijke pantser te vernietigen. De gewonnen tijd moest worden gebruikt om te onderhandelen en te dreigen met de inzet van Franse kernwapens. Brossolet, die uit een oude familie

van militairen stamt, werd als beloning voor zijn dissidente opinie overgeplaatst naar Beijing, China. In de versie van Horst Afheldt wordt het gebied van de Duitse Bondsrepubliek verdeeld in kleine gebieden van 10 tot 15 km^ afhankelijk van de plaatselijke omstandigheden. Aan ieder vakje van dit 'schaakbord' wordt de kleine militaire eenheid, een peloton van 25 man, toegevoegd. Dit zijn infanteristen met lichte bewapening, die als voornaamste taak hebben om enkele van de tanks en pantserwagens, die hun gebied binnenkomen, te vernietigen. Een enkel peloton is natuurlijk niet in staat een Russisch offensief tot staan te brengen, maar als hij 50 km in Westduits grondgebied is doorgedrongen, heeft de aanvaller al zoveel vakjes van het schaakbord moeten passeren, dat zijn sterkte is teruggebracht tot de helft en daarmee de stootkracht van zijn offensief is verdwenen. Het peloton is toegevoegd aan een eigen stukje van het schaakbord. Het beschikt daar over 2 a 3 schuilplaatsen en 40 tot 60 vechtplaatsen. Beweging tussen deze posities gebeurt op eigen terrein, dat de soldaten als hun broekzak kennen en zij bewegen alleen als het veilig kan. Het aantal posities is zo groot, dat zelfs als ze door verkenning worden gevonden, ze niet alle zijn uit te schakelen. Het peloton is dus even onvindbaar als een speld in een hooiberg. Naast de infanteriepelotons is er per km^ nog een genie- en een verbindingsman. Het defensief is zo uitermate gedecentraliseerd en de opdracht is zo simpel, dat geen centrale bevelvoering nodig is: schakel zoveel mogelijk vijandelijke voertuigen uit, maar wind je niet op over wat door komt, dat vangen de volgende eenheden wel op. Bij een vijandelijk offensief kunnen de pelo-

A C H T E R S T E RAND | BARRIÈRE I

177^^UUR ZONE

ALTERNATIEVE

KM 150 ZWARE RAKET WERPERS

VOORSTE RAND BARRIÈRE

100 A5 MIDDEL RAKET WERPERS

Wl ARTILLERIE 1/ \ ISOVJET ARTIL ^ - ' ^—I—I—I—r

35: 120 7 6 5 A 3 2

VUUR ZONE NAVO RAKET ART,

O

4 5 6 7 8 9 10

I

VU-MAGAZINE - JANUARI 1986

15 - 5 0

I I GETROKIBARRIERE I LASER KEN I BESTRAi TANKS HOUWITZERS LER I I LICHTE I RAKET FORM I RAKET I ARTILLERIE WERPERS I I KANONNEN HOUWITZERS

27

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen