VU Magazine 1987 - pagina 409

'Ik kon toen een vakgroep communicatiewetenschap op poten zetten waarvan ik hoop dat ze het nog lang mag maken!'

Foto'.s Michel Claus (AVCAOJ)

Hij kreeg vijf maanden, dus dat viel erg mee." "Weet je nog die eerste 72 gedoden, waarvan het bericht ons op een zaterdag bereikte? Dat zou maandag in de krant komen... Er waren er een heel aantal bij die wij kenden vanwege de indiening van een gratieverzoek. Toen zijn wij op fietsjes met houten banden zondagsmiddags aan negen mensen gaan vertellen dat hun zoon of man was gefusilleerd. Voordat ze het 's maandags in de krant zouden lezen."

politicologie. Dat heb ik mogen doen, eerst als bijzonder lector, later als fulltime hoogleraar. Daar was ik erg dankbaar voor. Een ander begint met wetenschapDe krant van Evert Diemer werd in de pelijk werk, maar ik eindigde er tenslotte oorlog verboden. "Ik had eigenlijk deze mee. Ik kon toen een vakgroep commustudie gekozen omdat er in die tijd weinicatiewetenschap op poten zetten waarnig anders was voor een aankomend van ik hoop dat ze het nog lang mag majournalist. Maar toen brak de oorlog uit ken!" en na enige tijd was die krant er ook al niet meer. Toen was ik blij dat ik mij herDe communicatiewetenschap groeide in innerde dat ik nog rechten gestudeerd de tijd van Diemer uit tot een volwaardihad. Ik heb mij dan ook laten inschrijven ge vakgroep. Hij maakte zelfs nog de naals advocaat. Daar verdiende ik niet veel dagen van de studentenbezettingen mee. Tijdens een vergadering van de subfaculteitsraad bezette een groep studenten uit n 1946 werd Evert Diemer hoofdre- woede over de in te voeren tweefasenstructuur eens het pand Koningslaan 31. dacteur van de Rotterdammer, tot 1971. "Toen werd mijn positie daar De aanwezige raadsleden van de wetenwel wat moeilijk. De krant was door een schappelijke staf besloten de vergadefusie bij Trouw terecht gekomen. Het be- ring, buiten medeweten van de studenginselbesluit van die samenwerking da- ten, elders voort te zetten. De snel rondteerde al van herfst 1945. Deze kranten gefluisterde naam Miranda-paviljoen hebben nog een tijd naast elkaar voortbe- bleek bij de ontvanger Diemer niet helestaan met hun verschillende lezerskrin- maal juist te zijn overgekomen. Hij aan, het was bijna allemaal pro deo, gen. Allengs ging het met Trouw slechter spoedde zich naar het De Miranda-zwemmaar ik heb toch vijf jaar profijt gehad en de lezerskring van de Rotterdammer bad, misschien in de verwachting zijn van het feit dat ik rechten had gestudeerd. '' ''Daar hebben we heel bijzonde- moest dienen om de lezerskring van collegae in het golfslagbad te zien opduiTrouw een beetje uit te breiden. En dat is ken. De fout werd snel hersteld en de were dingen meegemaakt", vult mevrouw nogal mislukt moet ik zeggen. Trouw is tenschappers konden — het quorum was Diemer haar man aan. "Hij werd gearmlastig geworden en van de Rotter- aanwezig — de vergadering afronden. vraagd landgenoten bij te staan voor dammer is niets meer overgebleven. In Duitse rechtbanken." "In het begin wa1971 is de fusie dan uiteindelijk doorge"Ik heb ook veel werk gedaan dat in het ren de straffen nog vrij mild, althans vergeleken met wat het later werd. Daarna trokken, de beide hoofdredacteuren tra- verlengde lag van het werk van hoogleden af en toen heeft de Vrije Universiteit raar en journalist. Ik ben lang lid geweest was je soms al blij als het geen doodstraf werd. Ik heb nog het hele proces tegen de zich over mij ontfermd. Ik heb het daar- van de Raad voor de lournalistiek. Op mensen van Vrij Nederland meegemaakt. bij erg getroffen omdat de VU iets meer het ogenblik ben ik zelfs waarnemend Dat waren er 65. Degene die ik te verde- wilde gaan doen aan communicatiewe- voorzitter van de Persraad, daar ben ik in 1946 al ingekomen. Dat zal overigens digen had, had alleen kranten verspreid. tenschappen, een ondersteuning voor de niet lang meer duren, want de Persraad wordt, evenals de Omroepraad, opgeheven. Ze vinden straks hun voortzetting in de Mediaraad van minister Brinkman. Verder speur ik in mijn vrije tijd wat in de geschiedenis van de christelijke pers. Ik weet nog niet of ik daar een boek over zal schrijven, dat vind ik van die moeilijke kwesties. Ik had gehoopt dat jij mij dat niet zou vragen! Maar ik ben er wel mee bezig, je komt zoveel interessante dingen op het spoor. Ik heb ook de moed nog niet opgegeven de geschiedenis van mijn eigen krant te schrijven. Ik ben in 1911 geboren, mijn vader is in 1912 bij de krant gekomen. Ik ben, zo zeg ik altijd, maar één jaar zonder geweest.'' Tot in de jaren vijftig is mevrouw Diemer-Lindeboom druk geweest met het repeteren van juridische studenten. "Tegelijkertijd ben ik in het maatschappelijk leven gedoken. Mijn moeder zei toen ik mijn titel had behaald: 'we hebben er veel voor over gehad jou te laten studeren. Er zijn nog veel te weinig chrisnaast de box, of met een wekker onder mij n stoel als ik aan 't koken was.''

10

I

VU-MAGAZINE- NOVEMBER 1987

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen