VU Magazine 1988 - pagina 292

Haagse zeden. Als een jonkvrouw haar diamant in de hofvijver laat vallen is dat reden om hem droog te leggen.

hem duidelijk teveel eer. "Hoe vaker je het tegenspreekt, hoe vaker het je wordt nagedragen," verzucht hij. "Maar toch zou ik het niet willen bevestigen." Bescheidenheid is zijn eerste reden. "Huizinga is iemand van een zodanig allure, dat het uitgesloten is om zo snel een dergelijk vergelijking te maken." Daarnaast noemt hij inhoudelijke verschillen. Huizinga was historicus en hij is letterkundige. Weliswaar met een historische belangstelling, maar het verschil is niet te verwaarlozen. "Mensen hebben zo'n ontzettende behoefte aan dit soort formules. Je vraagt je af hoeveel van degenen die roepen om een nieuwe Huizinga nou echt weten wat zijn werk inhoudt. Ik steiger ook bij de vergelijking omdat je bij Huizinga evenzeer denkt aan wat hij aan moedige dingen in zijn leven heeft gedaan, al weet ik daar eerlijk gezegd niet eens zo heel veel vanaf en heb ik er nu ook een zekere weerzin tegen om me erin te verdiepen."

'^ .fl

-

•' •

f:

%

fMsmmmstfMMS!SÜm^mim^^.w.iiiifrMfMixiimSm&

V

Niet enkel literaire bronnen. Detail van een rekening met een vrome spreuk en een minder vrome tekening.

oor Van Oostrom voorlopig geen Huizinga meer. Toch lijkt het allemaal ook een beetje zijn eigen schuld. Het idee dat aan Huizinga's Herfsttij der Middeleeuwen ten grondslag ligt, is dat de late Middeleeuwen een periode waren van verval. In 1986 publiceerde Van Oostrom al een artikel waarin hij dat idee probeert te nuanceren. Opvallend is dat in dit artikel de stof van zijn latere boek in kiemcel aanwezig is. Van Oostrom: "Maar ik had niet de gedachte dat ik Huizinga nu eens zou gaan overtroeven, ik wilde hem slechts nuanceren. En wat ik opmerk over Herfsttij der Middeleeuwen past in een brede internationale vakdiscussie, waarin ik in het geheel geen voortrekker ben." In Het woord van eer laat Van Oostrom zien dat het hof te 's-Gravenhage onder hertog Albrecht van Beieren en diens zoon Willem van liefdesleven van de hertog met zich Oostervant, alles behalve de 'zompi- meebrengt, staan er met ambtelijke ge negorij' was waar schoolboeken- nuchterheid in vermeld. Samen geauteurs het voor houden. Hij ba- ven de bronnen een beeld van ideaal seert zich daartoe niet alleen op de en werkelijkheid in de liefde, de relihteraire overlevering, maar ook op gie en de zucht naar wapengeweld de nauwkeurige administratie, die aan het toenmalige hof. het hofleven soms tot in details laat Geschiedenis als verhaal, feiten die reconstrueren. Zelfs de kosten die tot een synthese worden gebracht het echtelijke en buitenechtelijke de afgelopen jaren zijn verschillende 14

buitenlandse schrijvers bekend geraakt, die er dergelijke idealen op nahouden en die zich met de Middeleeuwen bezighouden; Barbara Tuchman {A distant mirror), Le Roy Ladurie {Montaillou), Jacques Le Goff. Ook werd Nederland onlangs opgeschrikt toen de in de VS gevestigde Simon Schama zich verwaardigde een boek over de Nederlandse VU-MAGAZINE—JULI/AUGUSTUS 1988

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen