VU Magazine 1988 - pagina 394

Als eerste minister voor wetenschapsbeleid streed F.H.P. ('Boy') Trip tussen 1973 en 1977 voor een samenhangend en gedemocratiseerd wetenschapsbeleid. Verleden tijd. Want marktgerichtheid is het motto van de jaren '80. 'Het rommelt en het rammeh.'

Boy Trip >

o Ö

O-)

a->

^ ^ Wetenschapsbeleid ^ ^ was in '73 een nieuw ^ terrein voor mij; voor bijna iedereen trouwens. Als serieus onderwerp stond het nog in de kinderschoenen. Dat gold ook voor de overheid. Er bestond al wel een adviesraad voor het wetenschapsbeleid - de RA WB - maar er was bij de overheid nog niemand die de adviezen van die raad kon oppakken. In het gemeenschappelijk programma van PvdA, PPR en D'66 u weet wel: Keerpunt '72 werd vrijwel voor het eerst in politieke zin gezinspeeld op een wetenschapsbeleid in relatie tot de maatschappelijke behoefte. Vrijwel. Want ik heb laatst ontdekt dat reeds het kabinet Marijnen in de regeringsverklaring zei te streven naar een 'krachtig nationaal wetenschapsbeleid'. Dat was in '63. Maar ze hebben daar niet veel meer mee gedaan dan het oprichten van de RAWB, die men nu dus weer om zeep wil helpen. Met een wetenschap die zoals we dat in '73 noemden - 'maatschappelijk relevant' zou moeten zijn, had menigeen destijds nog wat moeite. Zoals de vooraanstaande fysicus prof.dr. H.B.G. Casimir, die we28

tenschapsbeleid daarom 'een onmogelijke zaak' noemde. Hij vond het maar niks. In die opvatting speelde in die dagen een groot misverstand mee. Wetenschapsbeleid werd door de universiteiten vertaald als ingrijpen door de overheid in het universitaire onderzoek. Dat was heel nadrukkelijk niet mijn bedoeling; je móet ruimte houden voor vrij onderzoek. Ik heb van meet af aan gezegd: 'Nee, wetenschapsbeleid strekt zich uit over het héle gamma van onderzoek, van universitair, via toegepast onderzoek van instituten als TNO, tot research van het bedrijfsleven'. Dat ik zelf uit het bedrijfsleven kom, zal aan die opstelling wel niet vreemd zijn geweest. Het ging mij vooral om beleid gericht op de onderlinge samenhang tussen de verschillende soorten van onderzoek. Dat was voor mij wetenschapsbeleid. Ik vond het dan ook volstrekt vanzelfsprekend dat ik óók ging praten met de bazen van research-afdelingen van Shell, Unilever, Philips, DSM en Akzo, die toen met elkaar verantwoordelijk waren voor zo'n zeventig procent van alle bedrij fsresearch in

Nederland. Zij keken daar eerst wat raar tegenaan, maar vonden het eigenlijk ook wel weer een goed idee. Ik heb altijd gevonden, en vind nóg, dat dergelijke gesprekken een eer-

ste vereiste zijn, wil je over een samenhangend wetenschapsbeleid praten. Wat intussen gebeurd is, vind ik buitengewoon jammer, betreurenswaardig,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen