GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1988 - pagina 270

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1988 - pagina 270

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

zesde eeuw de Messapi een grondige invloed hadden ondergaan. Zij hadden tegen die tijd hun hutten verlaten en verruild voor woningen in Griekse stijl, die bij elkaar stonden in versterkte steden die eveneens van de Grieken waren afgekeken. Zij aanbaden hun goden op een wijze zoals de Grieken dat deden en hun keramiek begon gelijkenis te krijgen met dat van de mensen aan de andere kant van de zee. Er was in Valesio sprake van echte Hellenisatie.

GNATHIA

D

Kaart van Salento tijdens de Romeinse periode.

project waaraan wordt deelgenomen door de Universiteit van Lecce en de Franse School in Rome. De Europese Gemeenschap stelde geld beschikbaar voor deze vorm van internationale samenwerking.

V

alesio is een stadje waar mensen woonden sinds de achtste eeuw voor onze jaartelling. De plaats maakte deel uit van een serie steden in het gebied waarvan de bewoners dezelfde taal spraken. Het sociale en economische systeem van de steden kwam met elkaar overeen. In dat opzicht was er dan ook sprake van een culturele eenheid. Er is weinig bekend over de vroege bewoners van Valesio. In oude

In de derde eeuw voor Christus werd Valesio ingelijfd bij het Romeinse Rijk. 36

bronnen wordt de stad niet genoemd; pas in de vijfde eeuw voor Christus maken de Grieken melding van het bestaan van de plaats. Zij noemen de bewoners Messapi. Om die reden werd de cultuur uit dit gebied gedurende de Ijzertijd Messapiaans genoemd. Salento was in die tijd niet dicht bevolkt. Steden als Valesio bestonden uit clusters van drie tot tien hutten en zullen nooit meer dan twee- tot vijfhonderd bewoners hebben geteld. Toch was er sprake van internationale contacten. Aan het einde van de achtste eeuw begonnen de Grieken op te rukken naar het westen. Dat werd voor de bewoners van Salento het meest tastbaar door de vestiging van een Griekse kolonie in Tarente. Voor de Messapi moet de ontmoeting met de meer ontwikkelde Griekse cultuuur een ingrijpende verandering in het dagelijks leven tot gevolg hebben gehad. Uiteraard voltrok de verandering zich niet van de ene dag op de andere, maar men kan stellen dat aan het einde van de

e samenwerking tussen de Grieken van Tarente en de Messapi werd steeds hechter. Toen de Romeinen in de derde eeuw voor Christus een geïnteresseerde blik in de richting van de voet van de laars van Italië wierpen, bonden de Messapi en de Grieken samen de strijd aan tegen de Romeinen. De strijd op Tarente is beroemd in de geschiedenis van de oudheid. Uiteindelijk viel Tarente toch voor de Romeinen, in 272 voor Christus. In een serie veldtochten door Salento werd de Messapiaanse cultuur tenslotte geheel verwoest. Daarna begonnen de Romeinen het land te koloniseren. Zo werd in Brindisi in 244 een grote groep pro-Romeinse bewoners uit Centraal Italië gevestigd. In de tweede eeuw voor Christus veroverden de Romeinen Griekenland. Dat betekende dat Salento een belangrijke rol ging spelen in de bevoorrading van het Romeinse bezettingsleger daar. De regio kwam opnieuw tot bloei (Valesio, zoals we verderop zullen zien, helaas niet). Naar Romeins model werd het aantal boerenbedrijven kleiner, maar nam hun individuele omvang toe. Zo ontstonden zogenaamde villas, goed georganiseerde bedrijven met een hoge produktie van gespecialiseerde produkten. Olijfolie en wijn werden de voornaamste exportprodukten van de streek. Op die manier maakte Salento en daarmee het stadje Valesio, tot aan het bittere einde deel uit van de economie van het Romeinse Rijk. De laatste resten van dit rijk vielen in de vijfde eeuw uit elkaar. De onderzoekers van de Vrije Universiteit hebben in drie jaar een gebied van ongeveer één vierkante kilometer aan een gedetailleerd onderVU-MAGAZINE—JUNI 1988

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1988

VU-Magazine | 496 Pagina's

VU Magazine 1988 - pagina 270

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1988

VU-Magazine | 496 Pagina's