VU Magazine 1989 - pagina 226

Tekening bij het werk van Vesalius. Door een leerling van Titiaan.

Maar daarna bemoeilijkte de ver- misch onderzoek moet worden verspreiding van het christendom de richt al in 1978 aan de orde, bij zijn ontwikkeling van de anatomie. De aantreden als hoogleraar anatomie kerk keurde ontleding van het men- aan de VU. "Vroeger was de anatoselijk lichaam af. Er trad echter geen mie erg beschrijvend," zegt hij. "Nu volkomen duisternis in, want juist in heb je de funktionele anatomie. Die de kloosters bleef men over anato- probeert aan een bepaalde structuur mische kennis beschikken. Deze van het lichaam een functie te verwerd aangewend bij het preparen binden. En als je dat doet, dan van relikwieën uit lichamen van hei- wordt je steeds weer gedwongen opnieuw te kijken hoe iets precies zit. ligen. Vroeger is dat toch altijd vrij grof Na de Middeleeuwen gaf onder angebeurd en zijn er vragen blijven ligderen Leonardo da Vinci een voorgen. Ik herinner me nog goed dat in zet tot de renaissance van de anatohet begin van de jaren vijftig de segmie. De discipline werd echter pas mentchirurgie opkwam. Men wilde weer geheel in ere hersteld door Andelen van een bepaald orgaan verdreas Vesalius. In 1555 - hetzelfde wijderen. Men begon met de long en jaar als waarin Copernicus zijn belater is ook de lever bestudeerd om langrijkste werk publiceerde - liet Vesalius zijn De corporis humani fa- te kijken welke segmenten er zijn. brica {Over de structuur van het men-Een anatoom komt daar achter selijk lichaam) in Itahë het licht zien. door een plastic in het buizenstelsel van het orgaan te spuiten en dat te laten stollen. Daaruit bleek dat je niet zomaar bepaalde delen van de lever af kunt halen." Poliacu Prosé vult aan; "Vroeger is aan elk lichaamsdeel een naam gegeven. Ieder bloedvat dat van het hart naar een orgaan gaat noemde men een arterie. Men stelde vast dat een bepaalde arterie naar de lever ging, maar de vraag hoe die arterie zich in de lever vertakte is lange tijd De tekeningen waren van een leer- blijven hggen." ling van Titiaan. De anatomie vond hier een nieuwe basis voor verdere ontwikkeling. e aandacht van de anatomen gaat momenteel vooral eel griezelverhalen doen de uit naar het zenuwstelsel en ronde over de manier waar- het bewegingsapparaat (alle spieren, op anatomen vroeger aan lij- botten en gewrichten). Van dat beken probeerden te komen. Tegen- wegingsapparaat maakt de knie deel woordig zijn er gelukkig mensen die uit. Poliacu Prosé spreekt van het hun lichaam na hun dood ter be- meest onderzochte gewricht, waar schikking van de wetenschap stellen. we bovendien het minst zeker van Uit de mededelingen die de Neder- weten. Na de wervelkolom is de landse Anatomen Vereniging de af- knie eveneens het gewricht waar de gelopen maanden aan de pers deed, meeste letsels aan voorkomen. Fijnbleek dat daarbij niet alleen gedacht tjes: "Met de toegenomen behoefte moet worden aan het onderwijs, aan wintersportvakantie, komen maar ook aan onderzoek. Raakt steeds meer mensen terug met ernmen dan nooit uitgesneden? Bekend stige beschadigingen van ligamentis dat de hersenpan nog veel gehei- euze structuren." men bevat en dat patholoog-anato- Ligamenten zijn gewrichtsbanden. men nog steeds weefsels bestuderen Bekend is dat er in een knie vier beom hun diagnosen - bijvoorbeeld bij langrijke zijn, één aan de binnenkanker - te verbeteren. Maar een kant, één aan de buitenkant en twee tweede lever zal men toch niet snel binnenin (de kruisbanden). Maar tot ontdekken? nog toe is nauwelijks onderzocht hoe de vezels in de kniebanden zijn Nee, dat verwacht prof.dr. A.H.M. opgebouwd, hoe de spieren precies Lohman ook niet. Hij stelde de rondom de knie zijn aangehecht en vraag waarom er nog steeds anato- hoe het samenspel is tussen de spie-

In de kloosters werd anatomische kennis aangewend bij het preparen van rehkwieën.

V

D

ren en de gewrichtsbanden. Een sporter, of de fysiotherapeut die hem begeleidt, zal graag willen weten in welke situatie een knieband overbelast wordt. Een chirurg die een kapotte knieband wil vervangen, door peesmateriaal te verplaatsen of door kunstmateriaal te gebruiken, stelt weer andere vragen. Waar moet de aanhechting plaatsvinden? Hoe sterk moet de knieband zijn? Moet hij kunnen afbuigen of niet? Wat zijn precies de relaties met de spieren? Zolang die vragen niet voldoende beantwoord zijn, blijft volgens Poliacu Prosé de kans bestaan dat een beschadigde knie door een operatie alleen maar zwakker wordt.

O

m alle vragen te beantwoorden worden niet alleen gebalsemde lichamen gebruikt, maar ook - als er eenmaal een hypothese gevormd is - 'verse' lichamen en levende proefdieren. Zo is er onderzoek gedaan bij katten, om er achter te komen hoe de krachten zich binnen het kniegewricht verhouden. Want een fysiotherapeut die een knie behandelt VU-MAGAZINE—JUNI 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen