VU Magazine 1990 - pagina 39

ook bij Blokker overheerst de bewondering, voor Fens' veelzijdigheid, zijn gedrevenheid, zijn humor en bovenal zijn unieke vermogen om als wetenschapper goede journalistiek te bedrijven. Blokker: "Hugo (Brandt Corstius, GT) kan dat ook. Allebei zijn ze in staat op een heel verschillende manier een soort combine te maken tussen hun wetenschappelijke discipline en in een ordinaire krant schrijven. Want de journalistiek is toch maar een ordinair vak."

E

en brug slaan tussen wetenschap en journalistiek was een van de hoofddoelstellingen van Merlyn. In 1982 kreeg Pens

een uitgelezen mogelijkheid om dit ideaal dichterbij te brengen: hij werd in Nijmegen benoemd tot hoogleraar in de Nederlandse letterkunde van de twintigste eeuw. Zeven jaar later beschouwt hij dit ideaal als mislukt. Literatuurwetenschappers nemen de journahstiek nog steeds nauwelijks serieus. Terwijl literaire critici toch een bijzonder belangrijke taak hebben bij de meningsvorming rond een boek of schrijver: "Zonder critici zouden literatuurwetenschappers weinig mogelijkheden hebben... Ik wil de wetenschappelijke benadering niet kleineren, maar het is wel zo dat de werkelijke inzichten, die de literatuur verder brengen, altijd door

grote creatievelingen zijn gewekt. Door essayisten als Leo Spitzer, Paul Valéry en in ons land Simon Vestdijk en - onpartijdig gezien ook Oversteegen." De universitaire praktijk valt de wetenschapper-journalist toch wat tegen. Als kind uit een arbeidersgezin, die in de avonduren zijn MO-Nederlands moest halen, keek Fens altijd op tegen de universiteit. Ten onrechte, weet hij nu; "Ik zag de universiteit als de plaats bij uitstek waar cultuur werd overgedragen. Dat beeld is waarschijnlijk overdreven geweest. Het hebben van een leermeester, iemand in wie je jezelf herkent en die bij jou de interesse voor het vak wekt, dat is voor mij het universitaire ideaal. Die leermeesters zijn er geweest. Maar de huidige constellatie, waarin onderwijs voor een groot deel is teruggebracht tot cursussen, heeft zo'n leerling-leermeester-relatie onmogelijk gemaakt. Dat is voor mij het grootste gemis van de moderne universiteit, niemand komt meer uit de school van..."

Z

even lezingen kreeg professor Kees Pens cadeau op zijn zestigste verjaardag. Hélène Nolthenius vertelde vol humor en warmte over Egidius, een volgeling van Pranciscus van Assissi; A.L. Söteman sprak over de vriendschap tussen de dichters J.C. Bloem en Jan van Nijlen; J.J. Oversteegen volgde het wonderlijke proces van literaire vernieuwingen... Zeven lezingen en zeven leermeesters, zoals Pens op beminnelijke wijze in zijn dankwoord stelde: "Ik kreeg zoeven de, misschien boosaardige, gedachte dat zo'n dag als vandaag het bestaan van de universiteit meer rechtvaardigt, dan al die colleges die we normaal verzorgen... Alle zeven sprekers van vandaag hadden mijn leermeester moeten zijn. Ik zou bij ieder graag gestudeerd hebben. Als leerling, om mezelf in de ander te herkennen en de ander in mij."D Kees Fens; Spiegelbeelden, uitgeverij Arbor, Baarn 1988. KUnieuws, weekblad van de KU Nijmegen, 19e jaargang, nummer 8. J.J. Oversteegen: 'Fens op maandag en vrijdag'. In: Jan Campertprijzen 1984, 's-Gravenhage 1984. Carel Peeters: Het avontuurlijk uitzicht, De Harmonie, Amsterdam 1976. Carel Peeters Hollandse pretenties. De Harmonie, Amsterdam 1988.

VU'MAGAZINE—JANUARI 1990

37

St.-Pieterskerk te Rome: 'een cultuur van de hoogste orde' Foto ANP

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen