VU Magazine 1993 - pagina 239

levensvragen, zich laat combineren met een volv/assen houding. Dus geen vaderfiguur die voor je zorgt en alleen maar bescherming biedt. Verdraagt religie zich met volwassenheid?" I Wat denkt u? "In het ideale geval moet dat mogelijk zijn. Het probleem is dat de neiging van mensen om onvolwassen te zijn, heel sterk is. Een neiging om niet aangesproken te willen worden op wat je doet, een neiging tot het afschuiven van de eigen verantwoordelijkheid en tot het sluiten van de ogen. Die neiging zit in ons allemaal en wordt door godsdiensten vaak aangewakkerd. NatuurHjk is het zoeken naar bescherming en troost, het overdragen van menselijke verantwoordelijkheid, een mensehjke behoefte die niet uitgeroeid moet worden. Maar de volwassenheid dient de overhand te hebben." Trudy van Asperen vertelt dat ze lid is van een leesclubje met mensen die op het gymnasium hebben gezeten en het jammer vonden dat ze zo weinig met hun opleiding deden. Dus zijn ze begonnen met het lezen van Homerus. "Je ziet dat de heroïsche wereld die Homerus beschrijft een heel andere is dan die van het Oude

Testament. Het beeld van hoe een geslaagd mens er uit ziet, verschilt heel sterk. Maar in wezen gaat het altijd om dezelfde vraag: wat maakt het leven de moeite waard? "Heel interessant is dat in de 'Ilias' wordt gezegd dat het beter is jong, maar met eer overladen, te sterven, dan oud te worden met helemaal niets om op terug te zien. Maar nu hebben we ook het verhaal over de tocht van Odysseus naar de onderwereld gelezen. Daar ontmoet hij Achilles en die zegt: 'probeer niet de dood te vergulden.' Hij zou liever een dagloner, het laagste van het laagste, daarboven willen zijn dan beneden in de onderwereld te moeten vertoeven. "Wat ik maar wil zeggen: in de loop der eeuwen zijn door verschillende tradities uiteenlopende antwoorden gegeven op belangrijke levensvragen. Het is alleen al leuk om je bezig te houden met die verschillende tradities, om te zien waarover mensen gedacht hebben. Dat leer je niet als je alleen maar naar 'Goede tijden slechte tijden' kijkt. Het is waar dat daarin ook menselijke problemen aan de orde komen, maar toch op een wat platgeslagen manier. Met heel wat minder fantasie ook."

COLUMN Marketinggekte ERIC-JANTUININGA Op vakantie heb je prachtig de gelegenheid uit te vinden hoe inventief marketing kan zijn. Slimme mensen proberen ons in alle talen en op vele manieren attent te maken op alweer zo'n heerlijk nieuw drankje of een betere zonnebrandolie. Hinderlijke vliegtuigjes boven het strand, metershoge kartonnen stieren in de Spaanse bergen en plastic zakjes vol gratis monsters bij de Franse autoroutes - geen middel wordt onbenut gelaten om ons tot kopen te verleiden. Ik kijk altijd mijn ogen uit in buitenlandse supermarkten over de variatie die men weet aan te brengen in het marketing-circus. Ooit, dertig jaar geleden, leek marketing mij een droom van een carrière. Waar vind je zo'n mooie combinatie van creatieve, psychologische en commerciële uitdagingen? Juist in die tijd was het boek 'De Verborgen Verleiders' van Vance Packard

zeer populair. Regelmatig moest ik mijn carrièrekeus verdedigen tegen de aantijging dat marketing de mensheid zinloze produkten aansmeerde. Na enkele jaren praktijk bleef de fascinatie voor de mogelijkheden van het vak, maar begonnen ook de twijfels te knagen. Te vaak zag ik kapitalen aan talent en geld besteed worden aan volstrekt overbodige meer-van-hetzelfde produkten. En als ik dan in een klein winkeltje op Kreta rondkijk begrijp ik ineens waarom mijn moeder - na vijftig jaar in de Derde Wereld gewoond te hebben - onze supermarkten decadent vindt. Stralend vertellen mijn marketing-kennissen mij over hun nieuwste spelletjes: datasystemen die alles van de klant weten; chips, verwerkt in de verpakking van produkten, of kleine TV-schermpjes op winkelwagens om het afrekenen efficiënter te maken.

Het liefst zouden zij ons electronisch laten winkelen, want dan hebben ze meteen alle informatie over ons koopgedrag, waarmee ze verder kunnen manipuleren. Intussen verzinnen de marketing-profeten allerlei nieuwe beghppen. Wat denkt u van cocooning het schuilen voor de barre buitenwereld in de veilige cocon van de nieuwe huiselijkheid? Of van 'egonomie' - het verlangen naar maatwerk? Mini-marketing heet het inspelen daarop, als gevolg waarvan u kunt kiezen uit honderd soorten tandpasta en uit wel twintig soorten rookvlees. Helaas worden deze maffe trends ook nog versterkt door de commercie, die daarvoor de meest creatieve geesten van Nederland inhuurt om dergelijke 'miniluxe' maximaal te verspreiden. Waarom niet een paar procent van elk marketing-budget gebruiken voor echt nuttige idee-ontwikkeling?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen