GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1993 - pagina 279

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1993 - pagina 279

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Renee Braams

Jeanne de Bruijn "Alles staat of valt m e t w^at officieel geregeld i s , " aldus een optimistisch gestemde hoogleraar vrouw^enstudies. Betaal het ouderschapsverlof, geef iedereen recht op deeltijdwerk en de sekseverschillen zullen als sneeuw^ voor de zon verdwijnen. Met soms grote tegenzin reageert ze op pessimistische tegenw^erpingen. Als het interview is afgerond bladert Jeanne de Bruijn in de tekst van de lezing die ze op acht maart, internationale vrouwendag, hield, getiteld 'Naar een Nationaal Zorgplan'. Teleurgesteld zegt ze: "Ik had verwacht dat we veel uitgebreider zouden praten over mijn Nationaal Zorgplan." Aanleiding voor het interview was inderdaad het Zorgplan, dat veel aandacht en instemming verwierf, in de media en van de politieke partijen. Jeanne de Bruijn stelt voor dat de normwerkweek voor mensen tussen 25 en 50 jaar 28 uur moet gaan tellen, opdat mensen in die periode ook tijd hebben om hun kinderen en hun bejaarde ouders te verzorgen. Daartoe moet ook het ouderschapsverlof uitgebreid en volledig betaald worden en moeten er verlofregelingen komen voor werknemers met zieke familieleden. Het Nationaal Zorgplan zet vraagtekens bij het financieren van de VUT: waarom hebben we geen geld om zes maanden ouderschapsverlof te betalen en willen we mannen van boven de vijftig die niets meer doen wel jarenlang volledig doorbetalen? De eerste vraag is wat Jeanne de Bruijn, ze is arbeidssociologe en hoogleraar Beleid, Cultuur en Seksevraagstukken aan de Vrije Universiteit, vond van de vele reacties op het Nationaal Zorgplan. "Ik ben natuurlijk blij met de grote hoeveelheid bijval die ik heb gekregen", antwoordt ze, "maar ik vond het minder aardig dat ik zoveel moest rechtzetten wat uit zijn verband was gerukt. Ik heb die 28-urige werkweek als norm voor een gemiddelde over een heel arbeidsleven voorgesteld, maar natuurhjk niet als een regel dat niemand meer dan die 28 uur per week mag werken." Momenteel blijkt de gemiddelde werkweek ook zo'n 28 uur te tellen, vrouwen werken gemiddeld 18 uur per week, mannen 38 uur. Wanneer iedere werknemer officieel recht krijgt op deeltijdwerk, verwacht De Bruijn dat dit sekseverschil zal verdwijnen. En dat blijkt de kern van haar gedachtengoed: als er maar goede regels worden gesteld en voorwaarden worden geschapen, zuUen de sekseverschillen verdwijnen. Is ze daarin niet te optiroistisch, hebben mentaliteitsveranderingen

niet heel veel tijd nodig en zijn er geen biologische verschillen tussen mannen en vrouwen die een gelijke verdeling van betaald en onbetaald huishoudelijk en verzorgend - werk in de weg staan? "In de meeste organisaties zit een kritische drempel die overschreden moet worden, daarna kan een mentaHteitsverandering heel snel gaan. In veel organisaties is die drempel nog niet bereikt. Toch ben ik optimistisch, want uit FNV-onderzoek is gebleken dat 42 procent van de echtparen met een baby de wens heeft om allebei in deeltijd te werken, en het werk thuis eerHjk te delen. Slechts twee procent leeft echt op die manier, maar de wens is er bij veel en veel meer mensen." Op tafel Hgt het boek 'De late dienst. Werkende ouders en de thuisrevolutie' van de Amerikaanse sociologe Arlie Hochschild. Hochschild volgde acht jaar lang een tiental tweeverdieners. Ze probeert te verklaren waarom de vrouwen 's avonds na hun werk koken, wassen, stofzuigen, kinderen naar bed brengen, cadeautjes kopen, naar ouderavonden gaan, terwijl de mannen alleen afdrogen en zich daarna ontspannen met krant en tv. Waarom pikken vrouwen dat en hoe verantwoorden mannen zich hiervoor, is de vraag die Hochschild stelt. H 'De Late dienst' is een pessimistisch boek. "Ik ben optimistischer. Het zal allemaal niet zo snel gaan, maar mannen met kleine kinderen kunnen niet zo makkelijk meer zeggen 'je zorgt er zelf maar voor als je een kind wilt' wanneer ook zij recht hebben op deeltijdwerk en ouderschapsverlof Hun vrouwen zullen hen daarop wijzen: jij kunt ook ouderschapsverlof nemen, nu ben jij aan de beurt'." H

Arlie Hochschild zag dat die vrouwen de strijd over de verdeling van het werk thuis snel opgeven, omdat ze niet willen dat hun huwelijk daarop strandt. "Alles staat of valt met wat in bedrijven officieel geregeld is. Als er betaald ouderschapsverlof is en

13

v u MAGAZINE JUL/AUG 1 9 9 3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1993 - pagina 279

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's