Twaalftal leerredenen - pagina 104

104

DE VLOEK DER VERSTANDSRICHTING.

kennis, óók wetenschap

is

door het Evangelie geëischt. Maar die

kennis moet een inhoud hebben, die wetenschap een grond vinden

waarin ze haar wortelen

uitslaat de werking des verstands mag van het innerlijk leven niet losgerukt, maar moet uit dat leven

opwassen,

:

en die eenvoudige waarheid

het, die feitelijk zoo

is

gedurig wordt miskend.

Men maakt men te diep

de kennis afgetrokken.

denkt

Wie

dachten verheft.

op zich zelf

En

schouwen. gedachte

van

als

van

ze

een kracht of

streven

dat

nu bestreed

het leven

denkproces, meer een werkelijk levensproces

de

alleen

ware

te trek-

wezenlijks te be-

iets

ik

af

ge-

men

met de bezielende

dat onze vroomheid geen ijdel

woord,

Paulus'

zeggen dat

niet

Neen, maar

toch zou dat wraken?

maakt de kennis afgetrokken door ken, haar

Dat wil

hoog op de vleugelen der

of zich te

is,

en dat dus dan

orde gehandhaafd wordt, zoo eerst het leven

komt, dan het bewustzijn van dat leven

daarna de ken-

volgt,

nis die dat leven verklaart.

Het

verwijt,

leven

lijke

aan

dat scherp vooropstellen van het godde-

alsof

onze

dat

ziel

ontvangen moet, een

lijdelijke plooi

bovendien thans niet op mijn weg dat vermoeden weg daar

ik

van de onmisbaarheid,

leven gesproken heb.

godmenschelijk

het

keuze

niet,

een

het

maar

boven

zij

gezegd,

mij die keuze gesteld,

om te toonen weet

maar

ja,

het, in is

die

dan verkoos

dat de werkelijkheid van

een Christendom hoe werkzaam ook,

dat mij het beginsel van alle zonde, de afscheiding van

het leven Gods, niet hielp overwinnen. uit

ligt

nemen,

van den oorsprong van dat

uit het zadel licht: .Ik

Christendom,

bezit,

te

leven, dat het christendom predikt,

maar werd

lijdelijk

leven

niet

Slechts zooveel

hoe weinig dat verwijt ons

ik

Het

ons geloof zou geven, deert mij daarbij weinig.

het

hart

des Evangelie's

is

vermaning noch

genomen,

dat

ring,

meer dan planten en

iets

hem

grijpt

mij dunkt, althans

zedeles, betoog

nooit geven kunnen, en dat uit den

dan zoo God

En

mijne onwrikbare overtuiging

noch redenee-

natmaken, maar den groei

mensch geen Christen wordt,

en aanraakt in het hart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen