Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 58

HOE DE KERKEN GEDEELD EN TOCH EEN

32

Komt

daarentegen zoover dat

ZIJN.

een vroeger bloeiende kerk geen zaad des Heeren meer wordt opgeschreven, zoodat dientengevolge ook de genademiddelen wijken en de instellingen vervalscht worden, dan kan er wel op datzelfde dorp weer een kerke Christi komen, maar slechts door nieuwe kerkformatie van buitenaf, niet meer door een scheute uit den niet slechts uitgehouwen, maar ook innerlijk verstorven tronk. Niets hoeft dus afgedaan of toegevoegd aan de omschrijving door onze vaderen van de kerke Christi gegeven, t. w. „dat ze is een heilige vergadering der ware Christ-geloovigen, alle hare zaligheid verwachtende in Jezus Christus, gewasschen zijnde door zijn bloed, geheiligd en verzegeld door den Heiligen Geest," een omschrijving die evengoed voor de onzichtbare als voor de zichtbare gestalte der kerk doorgaat, en dus zoowel voor elke plaatselijke kerk geldt als voor de kerk in ^t algemeen. Slechts houde men hierbij wel in het oog, dat het wezen eener kerk uit een dubbel oogpunt kan beschouwd, al naar gelang men let op het wezen naar zijn vermogen, (potentia), ofwel op het wezen naar zijn uitwerking (actu). Dynamiet is dynamiet alle

het

in

levende lidmaat uitsterft en

omdat het toch het vermogen om zoo ook bezit een vergadering wel terdege het wezen eener kerk, zelfs al mist ze nog alle ambt, mits ze nog het vermogen om het ambt op te richten in zich drage. Naar het vermogen, of gelijk men oudtijds zei, naar de potentie gerekend, is alzoo voor het wezen der kerke niets noodig dan de ook

al

ontplofte het

nog

niet,

te ontploffen in zich draagt.

En

vergadering der Christ-geloovigen, overmits deze vergadering het ver-

mogen om ambt en genamiddelen op te richten en aan te wenden Ln zich heeft. Naar de uitwerking daarentegen, of actu, gelijk men eertijds

sprak,

is

van het wezen

der kerk zoomin het ambt als het

genademiddel af te scheiden. En naardien nu bij de zichtbare kerk het wezen bijna altoos actu optreedt, hebben onze vaderen volkomen terecht het wezen eener kerk in ,,de vergadering der geloovigen" gesteld, en nochtans als merkteekenen der ware kerk gewezen op Woord en Sacrament, door de discipline der kerk beveiligd.

§

15.

Hoe de kerken gedeeld en toch één

zijn.

- Het mystieke lichaam van Christus is één en alle deelen er van hooren saam. Tot volledige openbaring zal de kerke Christi derhalve eerst dan komen, als ze, na geheel getriomfeerd te hebben, met Christi bitten zal op den troon. Alle voorloopige openbaring daarentegen is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen