Gereformerde kerkelijk congress :het juk der tweede hierarchie, drie referaten, op den 11 den Januari 1887 in "Frascati" voorgedragen - pagina 46

42 passing

zou

maar

voor wie

is

moge

missen,

God

conscientiesussing

ter

Eerslelijk toch heet het dan,

om

zonden

onzer

onder

zwichten

maar

klinkt,

mene

verzoening

jammer

dat al deze

zonden onzer

de

en

Heeren,

oordeel des

zijn,

roo/nsch gezegd

van

is

en dat te

van

dat oordeel

nooit

wat wel

Iets

zijn.

aan de volko-

het

overmits

,

overkwam

ons

vaderen,

van Gods uitverkorenen zou

zich te werpen, plicht

vroom

om

en

Avil

dit

gevonden

fijn

vreest, tocli zonder kracht.

onze zonden, ook van onze Kerkzonden, in

al

het bloed van den Eenige te kort doet, en mot de c^«aA'6'gerechtigheid der

schoon

zeer ongeloovig nalaat tusschen een

En ook wel

trekken.

lijden

begaan wordt, de onverbid-

die gelijk hier

zoitile,

grenslijn te

maar

doet,

maar

schijnt,

dat geduld, en een delijke

van Gods volk verwart.

de persoonlijke ongerechtigheid

heiligen

Wel

diep afhankelijk zich voor-

een inzetten van eigen wil tegen den wil des Heeren

feitelijk

die ons als pelgrims juist daartoe zijn

gebod

in de

hand

opdat

lei,

we

is,

er als

met een tooverstaf de ban der zonde mee zouden breken. Niet godvruchtig

maar

goddeloos

eer

zou het dus

onze Overheid gezondigd

met een „wandelen

om

Veeleer

juist bijaldien

vaderen bekent,

zijner

voor zich en voor

vergeven deze

zal

is,

liefde

te

de

in

zijn

wie

voor

God en voor

als volk

ook in

den

Heere

zijn

Woord

kerkelijke zonden en de kerkelijke

hieraan prikkel en spoorslag ontleenen,

Wien

kinderen van zich te doen. vuriger in liefde voor zijn ziel

gemis

door

allicht

zijn

we na

deswege door

ons van het worstelen tegen dit kerkelijk

zal,

ook

hij

indien

en

vuurspranken" gestraft, hieraan een

in onze eigen

vrijbrief ontleenden, te ontslaan.

zijn,

hebben,

te

veel

ook

kwaad beeft,

zonden

om

in zijn

Koning uitbreken. En

dervend, toch veel van zonde

van Nathanaëls oprechtheid

in

ze

kerk wie,

prevelt, zondigt

dat prevelen van

zonde juist op nieuw. In

de

conscientie

tweede plaats trekt

den

strik

wie eerst

doen,

dit

der

men dan om

gegevene

belofte,

de toch reeds

en

juk beloofde te dragen, en thans, onder verzaking

dier belofte, dit juk verbreekt.

Kost het niet inspanning, om, dat er in

zulk zeggen ernst steekt, nog grif en nog gul te gelooven?

Kerk,

derscheid,

den

nu een halve eeuw lang,

waarin jaar

konden,

in

zal

benauwde

beticht van oneerlijk

jaar uit,

men een

strik der belofte toetrekken?

zelfs

het

onnoozel

Er

zal

(die

Of hoe, ineen

ambtsdragers zonder on-

hoofdstatuut straffeloos schen-

en

eenvoudig

ondersteld

man uu

eens de

worden, dat elk

lid

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen