Uit de diepte - pagina 309

,

303 land

dev

ballingschap

de

onder

Assyriërs,

waar de dood-

schaduw des heidendoius allen overheerschte. Zy zijn nu in dezen staat hunner vervreemding geen

volk,

daar Jehova slechts éen volk op aarde heeft, zijn geheiligd en afgezonderd Israël. Zij zijn met de niet-volken, de heidenen, vermengd en vereenzelvigd, en vormen in dezen toestand het beeld van de volken der aarde en van lederen zondaar sedert zijn afval van den levenden God. Gods volk kan, zooals we straks zullen zien, in de duisternis wandelen, daarin eenigen tijd verkeeren; maar erin wonen, daarener zich in tehuis gevoelen kan het niet; de heidenen tegen en alle van het leven Gods vervreemde Adamskinderen vlijen

zich

door de onwetendheid, die in hen

,

doods valleie neder, en hun geestelijke woonstede gevestigd.

gerust

In

in

deze

het

land

van

de

hebben

is,

er voorgoed

schaduwe des doods

woont iedere zondaar van nature, sedert de mensch de bedreiging van zijn Schepper niet achtte: »Ten dage als gij

daarvan

eet, zult

gij

den dood sterve

n."

Van

dat oogenblik af daalde de mensch uit de zalige hoogten van het gemeenschapsleven met zijn God af tot de diepten des eeuwigen doods waarin hij altoos dieper zinkend zich een ,

,

,

geestelijk graf dolf, waaruit het skelet zijner geestelijke onaande doenlijkheid hem vertoont als

dood door

misdaden

waaruit de geheele menschheid saam u tegengrijnst als eene valleie vol geestelijke doodsbeenderen waarin noch geest, noch kracht, noch lust is, om dezen

en zonden, en

doodenakker immer te verlaten. Zoo vast en onherroepelijk heeft de afgevallen mensch zijne woonstede in dit land der doodschaduwe gevestigd, dat het tevergeefs is, wanneer hem de zaligheid van het genadeleven geschilderd, het beeld der gemeenschap met God in Christus Hij gevoelt er zich in de bevalligste tinten geteekend wordt. nu eenmaal niet toe aangetrokken, en ook zelfs, wanneer een flauwe trilling van hoogere gedachten hem door het binnenste verlagaat, mist hij de kracht om den dood zijner zonden te leven zelfs ten, de lust om zich in de sferen van het ware kennis uwer wete wenschen: »Wijk van mij, aan de gen heb ik geen "lust" is het antwoord, met sprekende daden gegeven, op de noodiging ten leven, die van Godswege herhaaldelyk tot hem komt. Zoo geheel gevoelt de natuurlijke mensch zich in dit land van de doodschaduwe thuis, dat hij den dood kiest boven kiest het leven, de duisternis boven het licht. De duisternis opdat ze niet van het licht hij voor zijn ongerechtige werken

-jij

,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen