Uit de diepte - pagina 697

691

wy dea apostel hebben miskend. Er is toch een onderscheid tusschen twrjfelzucht en ernstig beproeven der waarheid, al gaat men in het tweede ook soms te ver. Toen Zacharias vraagde: » Waarbij zal ik dat weten?" werd hij met, stomheid geslagen toen Gideon tot twee malen toe een teeken vroeg, heeft God het hem gegeven, al was éénmaal ook genoeg geweest. Er is een ongeloof, omdat men niet wil geloomaar ook een ander, omdat men niet kan. Het eerste ven wil geene bevestiging en wijst de aanbieding wellicht met een vroom woord, gelyk koning Achaz af; het tweede heeft geen hooger wensch, dan dat op vaste gronden kon worden geloofd. De eerbied, de liefde voor den Heere is onveranderlijk in het hart van den discipel; en wijkt hij ook eerst uit den kring, waarin hij drie jaren heeft geleefd, omdat hij zich bij die iuichende broederen zoo weinig tehuis gevoelt, hij kan ze niet, voor altijd verlaten, hij moet weer bij hen zijn, al zit hij dan ook alleen daar treurende terneer, en is het hem te groot om te kunnen gelooven. Gij vindt dien toestand der ziele in die bedroefden over hunne zonden, in die treurenden naar God, die, hoe ook de liefde van Christus, de genade Gods hun wordt voorgesteld, slechts kunnen weenen en roepen » Het is niet voor mij." Gij moogt voor een oogenblik een lach van hope op het aangezicht brengen, de traan delgt weer spoedig het vreugdeteeken uit. Hoe zou zulk eene genade voor een zoo doemwaardig schepsel kunnen bestaan? Het is te groot om te De discipelen hebben Thomas niet uitgeworpen, gelooven. noch gameden. Dien achtsten dag is zeker zoo menig woord van verzekering gesproken, en alles nogmaals verhaald, hoe men den Heere had gezien; doch het bleef by dat: 3>Ik zal geenszins gelooven." Geliefden! al blijft het: » Zalig zijn zij, die niet gezien en nochtans zullen geloofd hebben," ik vraag u, hebt gij hen niet liever, die daar nederzitten met harten vol zuchtende naar den Heere, dan die daar liefde, verlangende, in groot geloof roemen in hetgeen, waarvoor de rechte grond wellicht geheel ontbreekt ? Maar waar die Rachels weigeren getroost te worden, wat blijft u anders over dan het gebed tot Hem, die het ongeloof van een Thomas wist te beschamen en het: »Ik zal geenszins gelooven" veranderen kon in een: sMijn Heere en mijn God"? Die genade zal Hij zeker verheerlijken aan het hart, dat schreiend tot Hem zucht. Aan geen ongeloovige uit vijandschap of onverschilligheid openbaart zich de Heere. Hij heeft zich geopenbaard, zegt de Schrift, niet al den volke, maar alleen zijnen getuigen; aan de Maria's en de Simons; aan de Johannessen en aan de vijfhonderd; maar ook als den ten omdat

;

;

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen