Locus de Consummatione Saeculi - pagina 228

226 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). bitter

als alsem, in de rivieren

en fonteinen gevallen; zon,

maan

en sterren

geslagen. Eindelijk:

de

ging; want ze

vernieling

omvat

wordt nog

niet

aangeduid als eene

telkens slechts een derde, ze

blijft

finale vernieti-

dus nog vóór de helft

de inzinking, de finale uitroeiing heeft nog niet plaats. Terwijl zoo deze viervoudige openbaring van den toorn des Heeren

;

gekomen

van dit caput de aanduiding, dat nu eigenlijk pas het ergste voor de menschen gaat beginnnen, voorgesteld door een driewerf herhaald ovai en weer in drievoudige evolutie. Tot nog toe ging het bestand der dingen op aarde nog ongeveer zijn ouden, zelfden gang; de twee evoluties van Gods toorn, die reeds hadden plaats gehad; lieten het menschelijk leven op aarde nog vrij wel gewoon voortgaan. Doch ook dit wordt anders. Want met de rijfde bazuin breekt het moment aan, waarop de onheilige macht uit de diepte zulk eene overmacht gaat is,

komt nu

krijgen

in

in het slotvers

de

menschelijke

maatschappij, dat

stokking en verharding, gelijk blijkt uit cap. 9

Openb.

9.

:

zij

voortschrijdt tot totale ver-

20.

Zinnebeeldige voorstelling van de morgenster, die uit den hemel geval-

len de geheele maatschappij vergiftigt.

Immers Lucifer

krijgt

den sleutel

(d.

i.

de

macht, de beschikking over) van den put des afgronds. En als deze diepte geopend is, dan beginnen er allerlei gassen uit op te komen d. i. de invloeden van Satan beginnen zóó overheerschend te worden, dat de zon en de lucht verduisterd worden. Duisternis werkt boosheid, gelijk het licht beeld is

van

heiligheid.

walm van den put komen sprinkhanen op, die eene macht ontvangen gelijk de schorpioenen der aarde macht hebben. Het is een leger, dat onder een opperbevelhebber, een koning staat, den engel des afgronds, wiens naam is Abaddon d. i. verderver (van den stam 13X) of Apollyon (een Uit den rook en den

woord van dezelfde beteekenis, van den radix van het verbuum anóxxvyn). „Y,\\ hunne macht was de menschen te beschadigen vijf maanden" (vs. 10). De eerste weeën hooren nog bij de hejitade, terwijl het laatste wee hoort bij de parousie.

Het

is

hier dus

weer evenals

bij

de zegelen, de eerste loopen in eene reeks

af tot de laatste.

getoond, hoe de wereldmacht zich opmaakt om haar met de kerk van Christus te strijden. MSi&r nu is er ve7'ha?'ding. de wereldmacht in dien vorm te teekenen, toont God die macht in de

Nu wordt hiermede laatsten strijd

Om

gedaante van een schorpioen. Hier treedt de sprinkhaan daarvoor in de plaats b.v. een leeuw, die in de op, omdat hij staat tegenover de andere dieren Heilige Schrift optreedt als het symbool van één machtig persoon, een monarch :

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen