Locus de Consummatione Saeculi - pagina 158

156

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

En dan

is

Tots ovK

iy.

eerst inde tweede j}laats een nazrjQ TTf^troju^g haar luid van vs. 12.

hij

Hoe? Van

neQiTOfirjg (lóvov:

rots aroixovai

ncci

toen

nog

hij

Het

Neen;

allen?

maar

enz..

in de

maakt hier juist eene uitzondering: aan hen, die uit de besnijdenis zijn aUa die ook in zich hebben den geest van Abraham, de

apostel

niet alleen

voorhuid was

{rfjg

;

h

z^ è-ngo^vaTia

TtiGTecog.)

staat er dus zoo beslist mogelijk. Sterker dan hier

kunnen de theorieën

der Chiliasten niet bestreden en onderst boven gegooid woorden.

Eom. 4:16. De en in

Gen.

Chiliasten zeggen:

„de Joden zijn toch het zaad van

Abrahmn

12 zei de Heere toch, dat zijne beloften overgingen op het zaad

van Abraham." AVelnu, Paidns geeft hier eene verklaring van „het zaad van

dan zegt

niet,

hij

dat de Joden daarmee bedoeld

het vleeschelijke Isra:l alleen; maar: navzï ra het vleeschelijke Israël alleen, w^ant Gfod zei: aardrijks ov

rco

£)t

gezegend worden"

;

uit zijn anéQ^a

zijn,

onéQ^iazi.

„in

Abraham" en

dat het gezegd

Het zaad kan

van

is

niet zijn

u zullen alle geslachten des vele volken voortkomen

moeten

;

zov vófiov ^óvcv, dXXcc Hal za sk ncozscog 'J^Qad^, die is een

TtcizrjQ

Jiavzav

en dit is hij niet van lieverlede geworden, of wordt hij niet bij wijze rjiiwv van spreken genoemd, maar, dat heeft God hem gemaakt, daartoe is hij gesteld zé&Bi-nd

GS Ttcizèga noXlav s&vwv (vs. 17 naar een citaat uit Gen. 17 5). de exegese der profetieën moet men niet eerst het Oude Testament open-

Bij

:

dan komt men er nooit uit. Maar men moet vragen hoe met name de apostel Paulus in het Nieuwe Testament de exegese slaan,

:

ven? Dat

het bekende en van uit die bekende gaat

is

men dan

heeft

gege-

tot de onbe-

kende.

Nu

10.

We

keeren

wezen

vaststelde

n.l.

er

we

iveer tot het

reeds

op, dat

Oude Testament

terug.

God de Heere dezen

regel voor het volk Israël

dat Hij het telkens, als het in zonde en ongerechtigheden valt,

Hem bekeert, als volk verwerpt om een deel vasthouden, te redden en te bewaren, zoodat dus

kastijdt en als het zich niet tot

dat

ervan,

aan

Hem

blijft

om de kern te behouden. volk als eene vrucht met schel en schors en pelt die vrucht in den loop der eeuwen af, eerst valt de schors dan de binnenste schil, eindelijk ook het meel, totdat er ten langen

telkens de schors wordt afgeworpen

God de Heere neemt dus er

om

er

af,

leste

niet

overblijft dan de kern. En ook dan houdt het afschilferingsproces maar het gaat al maar door; en bij de allerlaatste afpelling is er anders meer over dan een heel klein pitje; en dat innerlijkste kiempje,

niets

op,

niets

dat

zijn

is

de Christus.

Er komt derhalve één oogenblik, dat alles is afgeweken en afgevallen; niemand is er goed meer, niemand dan de Christus alleen; dat is dan de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen