Locus de Consummatione Saeculi - pagina 602

^10 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). Israël.

Heeft nu het volk iets te zesrgen ? Ja. immers de representatie van het komt bij liem op voor (1(^ vrijheden en rechten van

volk tot Samuël komend,

het

en

volk

Hamuël

zegt, dat

te

oud

is

geworden

om

het bewind langer to

voeren, ze willen, dat er een verandering plaats grijpe en dat ze een koning krijgen.

Vooral voor het inüiatief

maar

is

deze plaats van belang. Niet toch daartoe uitge-

komen ze tot Samuel met hun verzoek in ten opzichte van de regeering en rijkseenheid. 1 Sam. 10 VS. 17—20. Toen Samuël tot de keuze van een koning overging, deed hij dit niet naar eigen goeddunken, maar hij liet de stammen naderen. noodigd,

uit eigen

advies en dienen

Natuurlijk

geslachten

beweging, geheel spontaan

zij

geschiedde

dit

door

de

vorsten der

stammen

en de hoofden der

en der DDN' jTS.

Uit 2 Sam. 3 rs. 17 blijkt, dat dit initiatief van volksrepresentatie ook aangegrepen werd door diegenen, die tegen den koning ageerden om zoo een opstand te verwekken. „Abne}- nu had woorden met de oudsten van Israël. Abner tracht hier de oudsten te bewegen David, dien zij reeds lang tot een koning over zich begeerd hebben, nu ook als koning te nemen. Wanneer er nu geen bevoegdheid was bij de hoofden van het volk om in het bestuur van de rijkseenheid in te grijpen, dan zou natuurlijk Abner als veldheer het nooit in zijn gedachte gekregen hebben om met hen als oudsten zoo te spreken. Alleen als de oudsten handelend optraden, bestond daarvoor een reden. Het feit dus, dat Abner met hen als oudsten spreekt, bewijst genoeg, dat zij mannen zijn, die in dezen tot handelen bevoegd zijn. 1 Kon. 8 rs. 1, 2. Salomo kent en erkent evenzoo de volkshoofden. Hij legt hier geen band op eigen houtje of naar eigen goedvinden, maar hij erkent de maglstratiis inferiores, zooals Calvijn ze terecht noemt. 1 Kon. 20 VS. 7, 8. De inval van Benhadad, den koning van Syrië wordt geducht. Hadden we hier te doen met een autocratischen monarch, zooals de keizer van Rusland, dan zou men eenvoudig handelend opgetreden zijn. Dit evenwel doet de koning van Israël niet. Het was de vraag of hij het op een oorlog wagen zou of Benhadads eischen inwilligen. De magistratus inferiores, bij elkander geroepen, brengen nu advies uit, dat hij de eischen moet afslaan en het op een oorlog wagen, terwijl zij den koning hun steun toezeggen. Hier is dus het optreden van de magistratus inferio^rs heslissend voor de traag of de koning een oorlog zal voeren, ja dan neen. 2 Kon. 23 V8. 1, 2. Er is sprake van de reformatie onder koning Josia. De koning gevoelt, dat liij, om effect met het rijksbestuur in zijn land te sorteeren, de magistratus inferiores erkennen moet, reden, waarom hij ze dan ook oproept om in overeenstemming met hen te handelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen