De verflauwing der grenzen - pagina 10

;

8

aan wat

wei'd^

d.

de

aan

i.

het

7nacht^

diadeem

der

eere

op het voorhoofd drukt en in den roes van een altoos doorgaand proces zichzel ven bedwelmt; die ;//ö(?/ wel uitkomen, waar Nietzsche uitkwam. In Nietzsche komt niet één enkel element ;

de oppervlakte,

naar

dat

wettige genealogie

niet bij

uit

de

is. Zou het onderwonden hebben,

praemissen van Schelling en Hegel gegenereerd

dan

niet argeloos zijn, indien wij, die ons

den naam des Heeren te belijden, op zoo ontzettend teeken des tijds geen acht sloegen, en niet opmerkten, hoe de ont-

knooping

al

naderbij

komt? Onze

gevoerd. Een pijlschot

de verte

uit

moet thans

strijd

principieel

Voor

meer.

treft niet

het

spelend schermutselen onzer apologeten snijdt de tegenstelling tusschen den grondtoon der Christelijke religie en den grond-

toon onzer eeuw te diep

van

het

snelle

pantheïstisch

afloop

Christenheid,

sparen

tegen

in

het leven

dit

Wordt de werking

dan moet er een zeer Vandaar de roeping der

gif niet gestuit,

der wateren

om,

in.

komen. de hoogere denkwereld vooral, zonder kwaad op te treden. En al biedt nu een in

ga spreken, geen ruimte voor dit pleit in al zijn omvang, toch wraakt ge daarom mijn pogen niet, zoo ik althans op ééne der vele werkingen van dit gif uw aandacht ga vestigen ik bedoel op de duidelijke neiging die alle Pantheïsme, en zoo ook de pantheïstische stemming van onzen tijd verraadt, om op elk gebied des levens de grenslijnen steeds meer te doen verflanwen^ en niet te rusten, rede,

als ik

thans

voor u

uit

;

eer

ze, in

onze voorstelling althans,

zijn

uitgewischt.

Met een Hebreeuwsch woord draagt God in de Heilige Schrift het praedicaat van Hammabdïl^ omdat Hij het is, die eerst tusschen Zichzelven en het creatuur, en diensvolgens over heel het erf van het creatuurlij ke, lijnen trok. Lijnen van ordinantie lijnen

van begrenzing

lijnen

;

van onderscheiding

scheiding; lijnen van tegenstelling

nu het Pantheïsme

te

doen verbleeken.

het nog, maar geen scheiding blijft

de

Christen

deze

tooverspreuk

de

hoogste

Juist

14).

15).

inzet

mag En

zijn.

hiermee nu

op het spel

Verjlawwing der grenzen eene

lijnen

0;^ö'^;'scheiding

ooit reëel

wijl

;

is

van

deze lijnen poogt "Ev

kent

y.«i ttccp

voor den

gezet, scheen mij

opzettelijke

bespreking

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen