In de schaduwe des doods - pagina 202

;

194 wat in den tabernakel veel sierlijker.

De

los was.

De afwerkingen

veel rijker.

De vorm

luister veel schitterender.

Ge kondt zeggen In den tabernakel lag de kiem van den tempel en omgekeerd in den tempel was de tabernakel heerlijk opgestaan. En dit nu past de Heilige Geest, bij monde van den apostel, op het stoffelijk omhulsel van uw dooden toe. Ook dat voorloopige lichaam, waarin gij ze gekend hebt, trok, evenals de tabernakel, n door velerlei bekoorlijks aan maar het was zwak in zijn geledingen, het bleet broos en vergankelijk. Eens moest het gebroken worden, en gelijk ge naderhand van den tabernakel onder Israël niets meer verneemt, zoo moest ook dat aardsche lichaam van uw kind, van uw vrouw, van uw man, van uw broeder, van uw zuster stil vergaan. Maar omdat de tabernakel verdwijnt, daarom gaat alle gedaante van het heiligdom van Israël niet onder. Integendeel, in het afbreken van den tabernakel ligt de profetie van den tempel die komende is. En zoo ook ligt voor u, in dat sterven, in dat verbroken worden van het lichaam uwer dooden, de heerlijke profetie van een veel heerlijker gestalte, waarin ze eens :

;

verrijzen zullen.

Immers, ook

hun lichaam dezes aardschen Woord u Deze uw doode, zoo

als

wordt, zegt Gods

tabernakels gebroken

hij henen ging in de levensgemeenschap met Christus Jezus, zal een gebouw van God hebben, een huis, niet met handen gemaakt, en eens overkleed worden met zijn „woonstede" uit de hemelen. Salomo bouwde zijn tempel niet uit de brokstukken van den tabernakel, en zoo zal ook dat vleesch en bloed, dat in het graf tot ontbinding overgaat, het Koninkrijk der hemelen niet beërven. En toch zijn tabernakel en tempel één, juist zooals de halm één is met de tarwekorrel, waaruit hij opschoot. Het is dezelfde grondtrek. Uit den tabernakel is de tempel voortgekomen. Maar aan den tabernakel was bros hout wat gehouwen steen aan den tempel is, en aan den tempel was een met goud overtogen zoldering voor wat vellen waren over den tabernakel. Niet iets anders, het is hetzelfde, maar toch anders, :

,

omdat het zooveel heerlijker is. Denk maar hoe Johannes op Patmos den Heiland zag. Nog altoos dezelfde die in de kribbe van Bethlehem geboren was, maar nu blinkende in mfijesteit, zijn oogen gelijk een vlamme vuurs, zijn hoofdhaar gelijk witte wolle, zijn voeten gloeiende als blinkend koper, en zijn stem. als een stemme veler wateren. Hetzelfde en toch een heel ander lichaam. Nu in glorie en luister. En het is aan dit zijn verheerlijkt lichaam, dat Hij eens het lichaam uwer dooden zal gelijk maken immers indien ze van de zijnen zijn, opgenomen in de kudde van den eenigen Herder. Zoo hebt ge dus vasten i^rond onder de voeten. ;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen