Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 181

,

Afd.

geheiligd

Hfst.

2.

III.

Dan komt de

worden.

(p.

35).

in

de

begint

Hij

matische vakken.

komen

er de

de practische

eerste

49, 50); terwijl

(p.

dat

en

meer

voorgrond van

zijn

in

hem na aan

kweekelingen

niet

van

ziet hieruit,

het

hart lag. Voetius stelde

den wandel voor elk theoloog

er op, dat de theologen, die hij

hij

markten thuis zouden

alle

publieke Disputationes het gevaar in, dat de

de Philosophie sinds

de Protestantsche

zijn.

vormde,

Vandaar

zijn

en wetenschappelijke gezelschappen. Hij zag

,

Kerk bedreigde door de hoogere vlucht, die nam, en begreep uitnemend, dat

Cartesius

Theologie,

op den duur het veld

beoefenaren

Men

op strengheid van examina, op het houden van

gedurig dringen

,

van de Kerk-

den weg mocht staan, maar deze moest be-

in

vorderen. Voorts stond

zocht

v.

en begreep, dat de academische vor-

als eerste vereischte,

slagvaardig en

ook reeds

minder de godvruchtige ontwikkeling

stelde; en dat niet

ming hieraan

b.

,

orde komen.

de

deels

;

de practijk de Schriftstudie wel ter dege op den

in

innerlijke godsvrucht en godzaligheid in

steeds

bij

de derde sectie de nog over-

speciale studiën

aan

Scholastieken

Voetius

die in drie

,

vakken, maar

sectie blijven deze

polemische en ecclesiologische

blijvende vakken en de

vaders

Theologie

met de bibliologische en dog-

sectie

de tweede

In

eigenlijke

173

van twee jaren, de beide volgende elk

sectiën uiteenvalt, de eerste

van één jaar

GIJSBERTUS VOETIUS.

§ 71.

die niet

in

vrij

,

door edelen

uitblonken

onderzoek haar kracht

zou kunnen behouden tenzij haar zin

,

ontwikkeling en

rijpe

alzijdige geleerdheid.

Vooral drong Voetius er theologisch

standpunt

standpunt nu wees

elders

de godgeleerden op aan, dat hun

zoodanig zuiver en

hun aan

p.

toeliet.

29

Dicimus,

zoo

—

47, Bibl. ref. ed.

Scripturam bilem

beslist

zou

zijn.

Dit

de Heilige Schrift, en die H. zichzelf

bewijzend

pheno-

dat als principium der geheele Theologie geen bewijs van

,

liet

quousque sese extendat autoritas I.

in

was voor hem een absoluut,

Schrift

menon

als

hij

bij

et

esse

,

ita

zich

uit

in

zijn Disputatio

S. Scripturae (Disp. Theol.

Kuyper.

veritatem per

ut scriptores

Tom.

p. ióseqq.), „Dicimus totam

authenticam authentia historiae, hoc

&sÓ7tv£V7tov

esse diffusam

hij

omnes

est, infalli-

et singulas eius partes

non privato suo impulsu

et libitu

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen