Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 40

Locus DE Providentia.

40

we

ons

hypothese

eerst de

Dan zouden we

van schepping, waarbij de dingen ont-

daarop worden ze weer

onmiddellijk

staan,

denken, dat Creatio en Prov. hetzelfde waren.

te

krijgen één oogenblik

vernietigd, onmiddellijk daarop

weer geschapen, een ondeelbaar oogenblik daarna zinken ze weer weg, enz., enz. Stellen we ons zoo een eindelooze opeenvolging van vlak aan elkander aandan

voor,

Gods tot in het leven roepen Zoo zou men zich moeten voorstellen, geschapene wegging en er voor de tweede maal geschapen werd

met

een

in

louter creatio.

moment weer een

van

schepping een

zou

Dit

enz.

ietsje,

van één oogenblik, van één dag, kan Het kind behoeft daarom

scheppen.

we den

Omdat we

verplaatsende vonk. er

niet

Zoo ook zou

is.

men

dat

kind,

zagen

de

in

dingen niets

anders

Hoort

men

water

dan

op

wil

dan zeggen, dat

nieuwe

een

uitdrukking

de continuïteit en

gaan van

het

onverschillig

vonk,

wisselend

geen ons

een van twee, drie dagen, enz., enz.

weg voor onze we een lijn maar

blijft

meer

beendergestel

uitzweeten,

dien zin

gelooven

is

enz. er

aan

ijs.

is

alleen de zich lijn,

van

er

voor

in

dan

zijn,

omdat

wij het

Zoo is het bestaan der Met deze teekening krijgen we

men

denkt

in

De

verschijningen

al

die

de

plaats komt.

We

ons

geen enkele

lichtstraal in

is

in

feitelijk

dien

tijd

gedurig

is,

Dat teloor-

lijn

is

of een

het lichaam betreft, of dat

moeten immers toestemmen, dat we zelfs het diepst van

verwisseld. iets

de

dat op die wijze

te loor gaat.

aan ons hebben van voor zeven jaar is

en er dit

instandhouding maar

den bliksem een continue

We

blijft

^kvn

op physisch gebied een tamelijk

Zoo ook, wat

niet schelen.

ol^vj

gevoelen dus, dat

groote bedenking hiertegen

hetzelfde.

/xévee,

aan een stroomend

momenten en

niet is

de continuïteit de identickheid

Of de

licht

echter de bedoeling niet maar 'rxyTx ptr

is

voor die voorstelling, dat er

is

die

niet bestaat.

creatie.

dan

Dat

geen identiekheid. de

er

de voortdurende schepping van het

bij

eigenlijk

oppervlakkig,

kan ons

is,

stofje

Immers, als

oogen.

die niet volgen kunnen, zien wij een

identieke in de continuïteit

iets.

schepping van de

der

een kind kan scheppen

niet

kunnen

rustelooze

uit

telkens nieuwe schepping.

snelle

God

het vervloeien van een reeks opeenvolgende

telkens

Dat kind zou dan

het Pantheïstische en Stoïcynsche ttxvtx per kxI ojSsv

zoo

dit

ziet

korte

die

continuïteit,

tegenstelling met

in

het

proces als

die verwisseling niet zag en dat zou

verklaren

te

Hij er

zien vallen, dan zien

bliksem

zou eerst een zekere

v.

grooter worden, het derde

ietsje

het

Even goed toch

zeer wel verklaren.

wereld

b.

het gestadig toeneemt in grootte.

terwijl

tweede moment

het

Een kind

verandering, enz., enz.

kleine

hebben,

grootte

we

krijgen

dat het eerst

wilsdaden

opzichzelfstaande

telkens

sluitende,

aan

Daarom

is

Er het

is

;

door den ademtocht, het

lichaam

het dan

veranderd,

ook zoo moeilijk

wederopstanding des vleesches, omdat

bij

dus

in

om

te

de verwisseling

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen