Zijn uitgang te Jerusalem - pagina 20

En

zoo wierd uit het ongetrooste hier toch de troost ook voor

Immanuël geboren. Hij wist dat er niets af kon. Green sluier hield de bange toekomst voor hem verborgen. Hij heeft niet maar enkele dagen op den dood gezeten, maar als ware het levenslang op den dood geleefd. Dat was het troostelooze voor den ongetrooste. Maar toch bloeit er aan dien stengel van Grods raad, waarin alles te voren bepaald was, ook weer een bloem van stille vertroosting.

Het was alles bepaald, maar had dan ook zijn paal en perk. Er kon niet af, maar ook niet bij. Green Sanhedrin of Herodes, geen ruw soldaat of lasterend priester kon de mate zijns lijdens verhoogen. Ook aan deze zee van jammeren had de Heere een perk wateren niet overschrijden zouden. nog, in dat „te voren bepaald" en „bepaald naar het recht" lag het zoet der ontferming. Want een recht waaraan voldaan wordt, laat los, laat vrij uit. En bij elke smart, die Jezus in het wringen van den angst zijner ziel leed, hoorde hij het losspringen van een kluister, die weer een zijner verkorenen vrijmaakte. Het was bij elk dieper duiken in den stroom van jammer, een luider jubelen van het lied der verlosten, wien het leven toekwam uit de vergieting van zijn bloed. Kortom, juist om dat „te voren bepaald" was het niet een vallen in de macht van het lijden, in den kuil van de smart, in de banden der doodelijke ellende, maar bleef het altoos een vallen in de hand des Heeren, al hield ook die hand des Heeren den vreeslij ksten drinkbeker voor hem omklemd. gesteld, dat haar

Meer

En zoo ontsluit zich in dit diepe woord tevens een gemeenschap tusschen zijn lijden en het uwe, tusschen het kruis dat hij voor u heeft getorst, en het kruis dat gij hem vroolijk volgende moogt nadragen. Want immers, ook in dat kruis geldt het Green wilkeur, maar te voren bepaald. Niet in menschenmacht, maar in de hand des Heeren gevallen. Naar al wat te voren is bepaald. Wist ge dat niet; ging het als op het onzekere; en loerde o, van alle zijden een geheimzinnige macht ten verderve op u, waar zou uw vrede zijn, en waar zoudt ge u bergen? Maar nu ge weet, nu ge belijdt, dat ook aan Grods kind geen haar van het hoofd kan gekrenkt, of het moet te voren bepaald zijn, nu heft ge weer met geestdrift, met hope in uw Grod, het hoofd naar boven. Want nu heeft ook dit uw lijden eens een eind en perk. Een perk, dat niet overschreden zal worden. :

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen