Dr. A. Kuyper in Jezus ontslapen - pagina 50

46

waar nu de gestorvene neerligt, die zoo lang ons volk ten leidsman, een geestelijken vader is geweest. Zal ik nu wederom iets over hem schrijven; ge gevoelt, ik kan niet anders, al zou ik 't wenschen, en daarom wil ik nog een en ander meedeelen over het laatste jaar. Het werd verleden jaar, eind October ongeveer, duidelijk merkbaar, dat de reuzentaak, die Dr. Kuyper toen nog vervulde, o.a, door zijn dagelijksche bemoeiingen meiDe Standaard hem te zwaar werd. De wil was sterk en de gedachte dat hij zijn dagelijkschen persarbeid moest opgeven kon hij moeilijk verdragen. Als hem, wat meermalen gebeurde, den raad werd gegeven iets minder te arbeiden, stemde hij wel toe, dat het noodig worden kon, doch dat het reeds noodig was, kon hij niet beamen. En dat is begrijpelijk. Want hoe leefde hij met heel zijn krachtigen geest het volle leven mee. Op het gelDied van Kerk, Staat, Maatschappij, Wetenschap, ontging in den regel niets aan zijn scherpziend oog, en het grijpen naar de pen om zijn bezwaren uiteen te zetten of zijn ingenomenheid uit te spreken, zijn oordeel te geven; was zoo natuurlijk voor hem geworden, dat het uit den aard der zaak moeite kosten moest, om de pen te laten rusten. Wie hem goed kende wist echter dat de rust hoog noodig was; en men had daaromtrent een eigenaardige aanwijzing kunnen vinden in de studeerkamer van Dr. Kuyper. Toen hij in 1901 in Den Haag het welbekende huis in de Kanaalstraat betrok, liet hij twee ruime kamers voor zich als studeerkamer inrichten. Een groote en een kleinere. In de groote stond zijn schrijfbureau, waaraan hij in Amsterdam zijn voornamen arbeid heeft verricht; daar was hij omringd door zijn boekenschat, en daar leefde en arbeidde hij onverpoosd. Allerlei conferenties van hoog gewicht zijn daar gehouden; staatslieden, ook uit het buitenland, hebben hem daar opgezocht; in die prettige, ruime kamer vond hij óók tijd voor rustigen arbeid, zelfs in de buitengewoon drukke jaren van zijn Ministerschap. Doch, eigenaardig, in de laatste jaren bleef die kamer meest ongebruikt en vestigde hij zich in de kleinere kamer, die aan de groote grensde. Hij was nog flink en krachtig; maar 't leek wel alsof die al te ruime werkkamer hem niet meer zoo aanstond; of hij behoefte ging gevoelen aan vermindering. In die kleine kamer stond o.m. een divan en in den hoek bij 't raam een leunstoel. Wanneer Dr. Kuyper menschen in zijn studeervertrek ontving, was hij een en al leven en beweging. Hoe hartelijk kon hij iemand verwelkomen met de beide handen uitgestrekt naar den bezoeker tredend; dan fonkelde zijn sprekend oog, dan was men dadelijk in gesprek en midden in de zaken, waar het over ging. Maar het is me toch wel gebeurd, dat ik die kleine kamer betrad en hem stil vond zitten in den leuningstoel daar,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen