Zending.

De toebrenging der Mahomedanen.

DE MIDDELEN.

IV.

Een iioopgevend teeken voor de verbreiding en de zegepraal van het Christendom onder de Mahomedanen is, dat de staatkundige macht van den Islam over de volken onder zijn gebied steeds zwakker wordt.

Het uiteenvallen van het Turksche rijk bereidt, gelijk de schrijver opmerkt, den weg voor de zegepraal des Christendoms. Reeds komen vaak bekeeringen voor van Mahome­ danen in Britsch-Indië, waar de Engelsche heerschappij verhindert, dat de dood hem bedreigt die den Islam verlaat. Iets dergelijks ziet men in Egypte, waar, onder Europeesch gezag, gedeeltelijke godsdienstvrijheid bestaat. Uit bewijst hoe er reden is te verwachten, dat ook in Turkije andere dagen zullen aanbreken, als er vrijheid is van onderzoek, vrijheid van bespreking, vrijheid van pers en spreekgestoelte, vrijheid van belijdenis des geloofs in Christus.

Welke middelen nu zijn dusver de beste gebleken, om het Christendom bij de Moslemin ingang te doen vinden, en welke zijn verder met hoop op goed gevolg aan te wenden?

Vooreerst en vóór allies verspreiding van Gods Woord. De Bijbel jtoch kan ook die huizen bereiken, waar de prediker is buitengesloten. De Schrift kan gelezen worden op plaatsen, waar men geen bespiedende getuigen en lage verraders heeft te vreezen. De Heilige Geest kan met onweerstandelijke kracht dat Woord op hart en geweten toepassen i). Het is zeker dat door dit middel, verspreiding der Schriften, alleen reeds ontzaglijk veel is uitgericht en tal van Mahomedaansche mannen en vrouwen, alzoo onderwezen, hebben geleefd en zijn gestorven, zich vasthoudende ter zaligheid aan Christus en zijn kruis, al kennen ook wij hun namen niet. Bovendien zijn er ook, van wie men zeker weet, dat zij enkel door 't lezen der Schrift zijn verlicht geworden.

Laat ons, zegt de schrijver, niet wanhopen aan de christening der Moslems, zoolang wij den Bijbel kunnen verspreiden. Verblijden we ons dat er gelegenheid is met zoo weinig beperking het Woord Gods te laten uit-en rondgaan. Verheugen we ons de Schriften te bezitten in de talen der Mahomedaansche volken, ja ten deele in hun heilige taal, het Arabisch, en dat wel met de klinkletters, 't welk zoo volkomenlijk past bij den vorm, waarin zij den Koran bezitten. Maken we van elke gunstige gelegenheid gebruik om den Moslems een Bijbel in de hand te geven, en moedigen we hen aan hem te lezen. Laat ons steeds als we met hen in aanraking komen, ons vast geloof betoonen in den goddelijken oorsprong van het Woord, onze zekerheid dat het niet vervalscht is, en ons geloof dat door dit Woord de ziel tot zaligheid wordt geleid. Vroegen we overal daarbij colporteurs, om het Woord te verspreiden en toe te lichten.

Een door de ervaring hoogst aanbevelenswaardig hulpmiddel is het opvoeden van Mohamedaansche kinderen, meisjes en jongens in de gewone scholen, kostscholen enz. door Christenen gesticht en waar de jeugd, , zoowel godsdienstig als wetenschappelijk onderwijs ontvangt.

Elke wetenschap toch is op een of andere wijs een getuigenis tegen de Mahomedaansche leer. De scholen, die in het Oosten door Engelschen, Amerikanen en Duitschers zijn geopend, hebben een licht uitgestraald dat de oude macht der Mahomedaansche dwaling binnen steeds enger grenzen beperkt De schoolonderwijzers zijn de mijngravers en schansopwerpers, die de ontzaglijke secte der dwaling ondergraven. Dat bespeuren de Moslemin dan ook zeer goed en vandaar hun pas ontwaakte ijver om eigen scholen te openen als een tegenwicht tegen de Christelijke. Vandaar ook het swonder aller wonderen", dat Mahomedanen scholen openen, waar meisjes leeren lezen.

Te betreuren is het echter, dat zoo weinig Mahomedaansche jongelieden de scholen der Christenen bezoeken. Alles moet aangewend om hen daar te brengen en te behouden. De kinderen brengen door de liederen die zij geleerd hebben te zingen, door de Bijbelteksten die zij van buiten hebben geleerd, onderwijzingen mee naar hun huis en tot hun ouders, lessen die anders nooit zoozeer konden doordringen. Deze nu kunnen onder 's Heeren bestier de ouders wijs maken tot zaligheid en de kinderen hebben het middel om zelf den goeden weg te vinden door het geleerde in de school. Kostscholen voor Mahomedaansche meisjes hebben ontzaglijk veel goed gedaan, en moeten er meer komen.

Hetzelfde geldt van de zoogenaamde »Bijbelvrouwen." Zij bezoeken de harems der Moslemin, waar geen man toegang heeft; leeren den vrouwen lezen en lezen hun den Bijbel voor. Zeer belangrijke feiten van veelbeloovende bekeeringen zijn te vermelden, als vrucht van dezen arbeid, die aldus met het Evangelie vrouwen bereikt, welke er anders nooit van zouden hoorep. Hier komt bij, dat men minder argwaan koestert jegens de verkondigsters des Evangelies dan jegens de mannen. Overal waar geschikte Bijbelvrouwen zijn te vinden, is voor hun taak veel dat aanmoedigt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen