Geen duimbreed?! - pagina 180

D O O R W E R K E N OP E E N G E S L O T E N

UNIVERSITEIT

gen. Van zijn kant verzocht Oranje aan Op ten Noort in ieder geval de zoon van De Vos verlof te verlenen. Tegelijkertijd stuurde hij enkele Franse rechtskundige werken aan Op ten Noort toe, waar deze om had gevraagd. Een ondergeschikte van Op ten Noort beloofde vervolgens aan Oranje dat de Duitsers positief zouden reageren op het verzoek van verlof voor de hele Berlijnse groep, maar hij schreef erbij dat de Duitsers zich lang niet altijd aan hun beloften hielden. In de180

zelfde brief verzocht hij Oranje hem het adres van de jonge De Vos uit Berlijn te geven, waaruit kan worden opgemaakt, dat hij onmogelijk veel voor De Vos en de anderen gedaan kon hebben, omdat hij niet eens hun adressen kende. Hoewel De Vos sr. vervolgens het adres van zijn zoon via Oranje aan het ministerie liet doorgeven, liep het verzoek uiteindelijk op niets uit. 5 De Vos Jr. probeerde daarna te ontsnappen, wat hem bijna lukte. Aan de Nederlandse grens werd hij gegrepen en direct in een strenger kamp voor dwangarbeiders geplaatst. In de zomer van 1 9 4 4 slaagde hij erin opnieuw te ontsnappen samen met een vriend. In de ruimte onder een treinwagon wist hij zich te verstoppen en na een vreselijke reis van drie dagen bereikten ze Amsterdam, waar ze ongezien de trein konden verlaten en waar De Vos vervolgens bij Sizoo kon onderduiken. 6 Als rector kreeg Oranje soms ook heel andere verzoeken. Begin januari 1 9 4 4 verzocht een in maart 1943 afgestudeerde rechtenstudent hem te helpen bij het zuiveren van zijn goede naam. Bij de studentenrazzia van 6 februari 1943 was hij gearresteerd en met de anderen naar de Euterpestraat gevoerd. En hoewel hij bedankt had voor het Nationaal-Socialistisch Studenten Front en ook met de nationaalsocialistische ideologie had gebroken, probeerde hij uit angst op dat moment toch gebruik te maken van zijn vroegere relaties. Hij vroeg de SD'ers zich in verbinding te stellen met een vroegere kameraad van de Amsterdamse afdeling van het Studentenfront, Noppen. Deze Noppen was inderdaad bereid iets voor zijn vroegere geestverwant te doen en het lukte deze nog een andere vu-student, P. A. C. Schilder, zoon van de hoogleraar uit Kampen, vrij te krijgen. Schilder droeg een speldje van het vu-dispuut Stoa, waarvan de Nsn'er Noppen ook lid geweest was. Noppen probeerde vervolgens nog meer vu-studenten vrij te praten, maar daarin slaagde hij niet. De rechtenstudent kon kort daarop afstuderen en vestigde zich als advocaat te Deventer. Tot zijn woede begon Schilder vervolgens een roddelcampagne tegen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen