Bijzondere chemie?! - pagina 50

JAN

COOPS

ca. Voor deze practica, hoewel niet verplicht, bestond in eerste instantie nog wel enige belangstelling, die echter in de loop der jaren afnam. Voor de practica was een labzaal van 1 0 0 vierkante meter beschikbaar, en hier startte Coops zijn onderzoek naar de bepaling van verbrandingswarmten van organische verbindingen. In 1 9 1 9 behaalde hij het diploma voor scheikundig ingenieur. Op 18 juni 1924 promoveerde Coops cum laude op het proefschrift De stereoisomerie der wijnsteenzuren in verband met de complexvorming met boorzuur. Zijn promotor was Böeseken. In de periode van 1 9 2 0 tot 1 9 2 9 was Coops ook assistent aan de Nieuwe Middelbare Handelsschool in Rotterdam, waar hij les gaf. Op 6 december 1 9 2 9 werd Coops benoemd tot hoogleraar aan de Faculteit Wis- en Natuurkunde van de Vrije Universiteit. Deze functie vervulde hij tot zijn emeritaat in 1964. Coops was initiatiefnemer voor de oprichting van de sectie Organische Chemie van de Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging 1950 voorzitter van de

KNCV.

(KNCV)

en was van 1947 tot

Daarnaast was hij lid van vele nationale

en internationale wetenschappelijke en niet-wetenschappelijke commissies. Op 29 april 1953 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandsche Leeuw. Coops overleed op 11 juli 1 9 6 9 .

DE E E R S T E H O O G L E R A A R

SCHEIKUNDE

Bij de oprichting van de Faculteit Wis- en Natuurkunde aan de Vrije Universiteit werd dr. ir. Jan Coops benoemd als hoogleraar scheikunde. Bij de aanvaarding van zijn ambt hield hij een rede met als titel Structuur en energie in de organische chemie. Het onderwerp van deze rede was de discontinuïteitsgedachte. In de chemie gold de materiele discontinuïteit (volgens Coops de opbouw van moleculen uit atomen) al lange tijd als basis. Met de ontdekking van de elektronen door Thompson (1891) was duidelijk geworden dat atomen niet de kleinste bouwstenen waren. De theorieën van Planck (1900) en Einstein (1905), die gebaseerd waren op discontinuïteit in de stralende energie, brachten een grote omwenteling binnen de fysica. Bohr koppelde in 1913 de discontinuïteit van materie, elektriciteit en energie. Zo kon hij een groot deel van het waterstofspectrum berekenen. Hierdoor werd het voor velen duidelijk dat door middel van de 'onbegrepen' quan-

51

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen