Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 119

een vrije universiteit in congo

118

de tweede plaats zoeken ze zelf dat contact niet.’ Dat wordt ook nogal eens door de andere vu-docenten gezegd. Daartegenover is drs Onno Meijer (anatomie) van mening dat hij met zijn studenten werkelijk contact heeft, voor zover mógelijk natuurlijk, ‘maar ik ervaar het op z’n minst even intensief als in Holland.’19 Prof. L. Vlijm (biologie) schrijft in zijn missieverslag: ‘Als men student is in Nederland, is men heel wat. Als men student in Congo is, is men veel meer. Men is namelijk inderdaad Hoop der Natie.’ Hij schrijft ook dat de infrastructuur van de universiteit zeer zwak is omdat de toelevering van onderdelen nog steeds een moeilijke zaak is. Hij geeft ten slotte als zijn oordeel dat de Nederlanders vrijwel zonder uitzondering naar Congo zijn gekomen mede uit idealistische motieven en juist hierom ook opvallen.20 Wat het oordeel over de vu-docenten betreft, vermelden nagenoeg alle verslagen dat de professionele kwaliteit van deze (gast)docenten ter plaatse goed wordt beoordeeld. Wel wordt in sommige rapporten opgemerkt dat hun beheersing van de Franse taal beperkt blijft en soms onvoldoende is. Gottfried Leibbrandt vertelt aan Puchinger dat zijn werk als ‘vice-recteur academique’moeilijker is dan hij had verwacht. Het omgaan met Congolezen op bestuursniveau is heel delicaat. Uit een oogpunt van efficiëntie heb je de neiging om op allerlei belangrijke posten westerse experts in te zetten. Maar dat houdt de congolisering tegen. Verder is er de inkomensongelijkheid tussen deskundigen met westerse salarissen en Congolese collega’s met lokale salarissen. Ben je wel op de lijn van een ontwikkelingsideaal? Pas op de lange duur kan dat beoordeeld worden. En mevrouw Leibbrandt-Donner merkt in hetzelfde interview op: ‘Je kunt je heel goed voorstellen dat onze kinderen later over ons werk net zo kritisch weer spreken zullen als wij het nu vaak doen over de kolonisatieperiode van de jaren dertig. Overigens vraag je je wel eens af of er in Nederland soms niet te gemakkelijk gepraat wordt over ontwikkelingshulp. Idealisten breken hier menigmaal hun nek.’ Gottfried Leibbrandt schetst tenslotte de problemen van een onzekere financiële situatie. Het beschikbare universiteitsbudget wordt vastgesteld in maart, wordt soms twee maanden later op ons aandringen met vijftig procent verhoogd, vervolgens na twee maanden weer met twintig procent verminderd, om ten slotte – als de decemberin-

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 118

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen