De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 358

HERVONDEN

SAMENWERKING

de rassenpolitiek is niet alleen practisch, maar vooral ook principieel onjuist. Men kan zich al te gemakkelijk verschuilen achter "geleidelijke opvoeding" en "opportuniteit" Er werd nog heel wat doorgesproken, waarin Berkouwer bekende dat hij bezwaren tegen de apartheid en de voorstanders daarvan niet kon onderscheiden. Maar tenslotte werd besloten de voorgestelde eredoctoraten te verlenen. Met algemene stemmen. En dus werd tijdens een plechtige zitting van de senaat bij gelegenheid van de diesviering op 20 oktober 1952 het doctoraat honoris causa verleend aan prof. dr.). C. van Rooy en dr. A. J. van der Merwe. Beide promoties vonden plaats in de Faculteit der Letteren; Waterink was promotor van Van Rooy, de historicus A. Goslinga van Van der Merwe. Een Dopper en een N G K - m a n dus, beiden volbloed Afrikaners, stamverwanten en geestverwanten. Maar ook beiden mensen die althans officieel geen politieke functies vervulden. Het vu-eerbetoon was door president-curator mr. dr. }. Donner (sinds het overlijden van G. van der Leeuw voorzitter van de Commissie van Advies en Coördinatie) reeds ten tijde van de Van Riebeeckviering in Kaapstad aangekondigd. Doctoraten honoris causa die, zoals de officiële tekst klonk, niet alleen verleend werden om hun persoonlijke wetenschappelijke verdiensten, maar juist ook om 'de grote genegenheid die in het Nederlandse Volk, en wel in het bijzonder in het Reformatorische deel daarvan, leeft ten aanzien van het stamverwante en geestverwante Volk van ZuidAfrika'. 224 In zijn laudatio onderstreepte Waterink de betekenis van Van Rooy als volksopvoeder, als emancipator van het stamverwante Afrikanervolk. 225 In het Jaarboek van de v u 1953/1954 werd de relatie met het stamverwante Zuid-Afrika nogmaals onderstreept. Als bewijs werd Verborge-een vanTotius aangehaald; zijn overlijden op 1 juli 1953 werd in hetzelfde jaarboek herdacht. 226

OVEREENKOMST

M E T P OTC H E F S T R O O M

Bewuste presentie van de v u in de betrekkingen met Zuid-Afrika bleek ook uit de participatie in het 1951 ondertekend cultureel verdrag en de activiteiten van de N Z A V , die veelszins de uitvoerster van dat verdrag was. President-curator J. Donner was, zoals gemeld, sinds 1945

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen