Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 198

centrum voor pedagogisch-didactische onderzoekingen

toen was het gewaagd: wie ter wereld durfde te opperen dat lezen, een talig proces, ook wel eens rechts cerebraal gemedieerd zou kunnen worden? We waren ons bewust van onze stoute bewering en moesten beslagen ten ijs komen. Dat betekende experimenteren en nog eens experimenteren om vervolgens te publiceren. Publiceren viel niet altijd mee, zeker niet als het Engelstalige tijdschriften van naam betrof met afwijzingspercentages tot tachtig procent. Ga er maar aanstaan met je eigenwijze onderzoek. Je moest dus wel heel goed je best doen en een lange adem hebben. Je best doen betekende ook zo dicht mogelijk bij de hersenen komen. Was er verschil in functioneren van de hersenen van dyslectici in vergelijking met normaal lezende kinderen? We wilden een deskundige hebben op het gebied van elektrofysiologische metingen. Die kwam en deed zijn voortreffelijke werk: Robert Licht. Hij toonde in zijn proefschrift 8 en tijdschriftartikelen aan dat inderdaad de rechter hemisfeer het leeuwendeel doet bij beginnende lezers en de linker bij het gevorderde lezen. Mooi zo, maar het moest in het Centrum gaan over gestoord lezen, over dyslexie. Nou, dachten we, er zijn kinderen die te vroeg beginnen met hun linker hemisfeer. Ze geven de indruk dat ze niet in de beginfase van het lezen zitten maar in de gevorderde fase. Dat levert weliswaar vlot lezen op maar ook veel leesfouten: we noemden ze dyslectici van het type L; tegenwoordig worden ze wel haasters genoemd. Maar, dachten we, er zijn natuurlijk ook kinderen die goed beginnen, dat wil zeggen met rechter hemisfeerstrategieën bij het lezen, maar ze verzanden er in. Wat krijg je dan voor leesstijl? De stijl van eerstelingen in het lezen: traag maar niet echt veel fouten. Dyslectici van het type P werden ze gedoopt, tegenwoordig wel spellers genoemd. De hamvraag was of die l‑ en p-typen in werkelijkheid bestaan oftewel of de l/p classificatie valide is. Veel onderzoek in tal van landen volgde, tot op de dag van vandaag. Telkens weer bleek dat met die validiteit weinig mis was. De Wit bemoeide zich weinig met het onderzoek van het Centrum. Hij nam zelden de 64 traptreden naar researchafdeling op de derde verdieping. Dat betekende niet dat hij niet geïnteresseerd was. Hij liet regelmatig blijken ingenomen te zijn met ons onderzoek en de vorderingen daarin. Op een dag kwam hij langs en zei: ‘jullie beseffen toch wel dat je onderzoek doet in een instituut waar men kinderen tracht

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 197 2e proef

197

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen