Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 194

centrum voor pedagogisch-didactische onderzoekingen

körper? Bij verreweg de meeste collega’s ging het om het totale kind, met zijn angsten, driftbuien en wat niet al. Maar vrijwel alle collega’s waren hartelijk, soms ook belangstellend. Wat zal De Wit, de directeur, in de kleine uurtjes gedacht hebben? Ik denk dat hij het wel mooi vond, hij heeft er zelfs wel eens over verteld, op een landelijk congres in Utrecht. De Wit hield van wetenschap, waarschijnlijk ook als die wetenschap anders uitpakte dan wat hij gewend was. Misschien heeft hij ook nog wel eens teruggedacht aan Waterink die zich in zijn vroege jaren eveneens bezig had gehouden met experimenteel onderzoek. Met dat onderzoek naar de waarneming van temporele orde is het trouwens goed gegaan: tot op de dag van vandaag wordt aan dit concept gewerkt in verband met taal‑ en leesstoornissen. 4 Het is dan best leuk als er een enkele keer verwezen wordt naar onderzoek ooit uitgevoerd binnen de muren van het pi. In mijn beginjaren was de voortgang in het werk als een zacht suizende wind: geen dramatische koerswijzigingen, geen druk om te produceren. Maar als er geproduceerd werd dan werd dat zowel gewaardeerd als een beetje ongewoon gevonden, zeker als de productie verscheen in Engelstalige tijdschriften. Alles ging gestaag. Dat blijkt ook wel uit het feit dat er best tijd was voor zijsporen, zelfs voor wetenschappelijke geintjes. Zo is er onderzoek gedaan naar en gepubliceerd over het effect van illustraties op het leesleerproces; je moet er maar op komen. Kinderboeken zijn vrijwel altijd geïllustreerd, maar is dat nu wel zo goed als je wilt leren lezen? Keurige vraag. Antwoord, altijd voorlopig uiteraard: plaatjes aan dezelfde kant van de bladzijden waar de tekst staat zijn niet bevorderlijk voor het lezen, plaatjes op de volgende pagina doen geen kwaad. 5 Dat soort onderzoek vond meestal plaats in het kader van een scriptie. Geintjes op het gebied van onderzoek bestonden ook. Zo was er een vrouw in de voormalige Sovjet Unie die kleuren kon voelen. Deze casus bereikte zelfs de wetenschappelijke tijdschriften. Men begrijpt dat er vele vragen waren: is er wel gecontroleerd voor dit en voor dat? Maar stukjes glad karton in rood versus groen waren voorradig in de pi-school, ook wel twintig dyslectische kinderen. Allemaal een blinddoek voor en maar voelen: ‘welke kleur voel je nu?’ Achttien van de twintig kinderen scoorden raak, geen toeval dus. ’s Middags gingen we weer gewoon aan het werk met meer serieuze zaken, maar het was wel leuk voor de lunchtafel.

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 193 2e proef

193

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen