Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 37

testen, meten en wegen

36

lijk veroorzaakt door de assistenten in witte jassen, die de suggestie wekken dat het pi een ziekenhuis was. Maar de jongens en meisjes zijn weldra op hun gemak, het pi is immers een vriendelijke omgeving. Als ze binnen zijn dan is eerst het schoolrapport een belangrijk onderwerp: ‘De psychotechniek wil niet wereldvreemd zijn. Waarom zou men gegevens, die iets beteekenen kunnen, die zelfs heel veel vertellen omtrent het jonge mensch, opzettelijk negeeren?’, aldus Waterink. Daarna wordt gevraagd wat de ‘jonge menschen’ willen worden. Maar eigenlijk gaat het om de vraag of hij of zij geschikt is voor een bepaald gewenst beroep.15 In een volgend artikel vraagt Waterink zich af of men ‘[...] een menschenziel ook al [kan] onderzoeken in een laboratorium’. Het klinkt vreemd, houdt Waterink zijn lezers voor, maar het is mogelijk. Daarom noemde een vriend van hem het laboratorium al eens schertsend ‘het knekelhuis der zielen’. Maar zo griezelig is het ook weer niet, schrijft de professor: ‘Immers juist de levende mensch wordt bestudeerd, en hij wordt alleen maar “in stukjes en beetjes” uit elkaar gelegd, om straks des te beter als eenheid begrepen te worden.’ Op collegeachtige toon legt hij nogmaals uit wat het doel is van psychotechniek: ‘Ten eerste: welke eischen stelt een bepaald beroep aan het menschelijk geestelijk leven. Ten tweede: welke capaciteiten bezit deze (bepaalde) persoon, die dàt (bepaalde) beroep kiest. Als derde volgt dan onmiddellijk de conclusie: deze persoon is wèl-, òf minder-, òf niet-geschikt voor dat beroep.’ 16 Stap voor stap neemt Waterink zijn lezers mee door het laboratorium. Hij laat zien dat de ogen heel goed in staat zijn een lijn te volgen, maar dat niet alle lijnen ook door onze handen gevolgd kunnen worden. Bij het artikel is een foto geplaatst van een jongeman bij een touwbord. Dit is een op Waterinks psychotechnisch laboratorium ontworpen langwerpig zwart bord, waarop met wit een lange kronkellijn staat getekend. Bij de omslagpunten van de lijn zitten geleidingspinnen. Het is de bedoeling dat de proefpersoon het aan het bord bevestigde touw dat op een klos is gewonden, van links naar rechts langs de geleidingspinnen, overeenkomstig de witte lijn, gaat leiden. Waterink noemt het touwbord een handvaardigheids-voorstelling-apparaat. ‘Met een stop-watch [...] wordt zeer nauwkeurig de tijd, gedurende welke de manipulatie wordt verricht, opgenomen. Het aantal fou-

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 36 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen