Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 140

herinneringen aan de tijd op het paedologisch instituut

het intern verblijf en de vrije tijd Twee van de geïnterviewden, Manta en Dirk, verbleven dag en nacht op het instituut. De woon‑ en slaapruimtes waren ondergebracht op de derde verdieping. Manta bezocht sporadisch zijn ouderlijk huis vanwege drukke bezigheden van ouders. Maar als hij naar huis ging, dan zette één van de juffen van het internaat hem op de trein. Op een keer was hij echter op de verkeerde trein gezet. Zijn moeder kwam nooit op bezoek, zijn vader wel regelmatig. Hij bracht dan cadeautjes mee en dan gingen ze naar de cineac. Manta vertelde over het instituutsleven: ‘We leefden in kleine groepjes van acht tot maximaal tien jongens van ongeveer dezelfde leeftijd. De jongere kinderen gingen eerder slapen dan de ouderen. We moesten dan eerst douchen en daarbij lette de juf goed op lichamelijke afwijkingen. Zo werd er bij mij regelmatig geconstateerd dat mijn grote teen en de teen ernaast te wijd uiteen stonden. Aan de andere kant was men ook weer niet zo gauw ongerust. Toen ik eens buiten westen was geweest na een val van een vier meter hoge muur van een bunker op het Museumplein, waren ze blij dat ik het er levend vanaf gebracht had en maakten ze zich verder geen zorgen. Maar toen ik eens oorontsteking had zorgden ze meteen voor adequate hulp. We sliepen op grote slaapzalen, waar het vaak onrustig was omdat sommige jongens slaapproblemen hadden en bijvoorbeeld ritmisch hun hoofd heen en weer bewogen. Ook werden de schoenen, die we naast ons bed hadden gezet, ’s nachts gepoetst op de gang. Meisjes heb ik op het pi nooit gezien. Wel waren de begeleiders altijd vrouwen, “juffen”. Elk groepje had een vaste juf, hetgeen misschien wel iets gezinsachtigs had, maar echte nabootsing van een gezinsstructuur was er niet en werd ook niet nagestreefd. We verbleven in een lokaal met houten banken; beslist niet het karakter van een huiskamer. En tijdens het eten – aan lange tafels in de eetzaal – zaten de juffen altijd aan een aparte tafel. Ik herinner me geen namen meer van juffen; alleen weet ik nog dat een van de juffen uit Hendrik Ido Ambacht afkomstig was. Dat vond ik zo’n aparte plaatsnaam dat ik die nooit meer vergat. De juffen woonden intern en sliepen ook op het pi. Ik weet dat omdat ik eens op een avond door een van de juffen uitgenodigd was om een standje in ontvangst te nemen over een door mij gebezigd vies woord. Nachtdienst werd door de juffen in wisselend rooster verricht.

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 139 2e proef

139

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen