Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 209

‘het is hard werken, dames en heren!’

208

van het programma onduidelijk, de samenhang ondermaats. Door de afwijzing liep bbi het gevaar buiten de voorwaardelijke financiering te vallen, wat grote personele gevolgen had. Een reorganisatiecommissie, onder voorzitterschap van Peter Kloos, sinds een halfjaar hoogleraar bij culturele antropologie/niet-westerse sociologie en als nieuwkomer in staat de perikelen onbevangen tegemoet te treden, beval harde maatregelen aan. Het aantal secties moest worden teruggebracht tot twee: politicologie en bestuurskunde. Daarnaast dienden zes stafleden, docenten die niet in vf-onderzoek participeerden, het veld te ruimen. ‘Er kwamen simpelweg teveel stafleden met alleen een taak in het onderwijs,’ aldus het rapport van de commissie. ‘Er bleven derhalve te weinig stafleden over die in staat waren ook een taak in het onderzoek te vervullen.’77 Nadat de faculteitsraad de bevindingen van de commissie had onderschreven, met tien tegen twee stemmen, bleef rumoer niet uit. Hoogleraar Jan van Putten, die twee van zijn naaste medewerkers moest laten gaan, zag zijn leerstoel dusdanig in het gedrang komen dat hij – op de hem kenmerkende, temperamentvolle wijze – liet weten het voor gezien te houden. Het verwijt van de reorganisatiecommissie dat zijn leerstoel veelal een podium voor journalistieke- en aanverwante media-activiteiten was geweest, veegde Van Putten resoluut van tafel. ‘Ik heb er naar gestreefd wetenschappelijk onderzoek te koppelen aan nevenactiviteiten in de samenleving,’ liet Van Putten, die zijn professoraat anderhalf jaar lang had gecombineerd met het voorzitterschap van het Interkerkelijk Vredesberaad, in Ad Valvas optekenen. Dat zijn onderzoek naar politieke ideologieën niet van de grond was gekomen, weet hij aan geldgebrek en tegenwerking van collega’s. Het onderzoeksaccent lag vrijwel geheel op beleid en planning, tot schade van het democratisch besef van de studenten. Door zich blind te staren op ambtenaren die aan de knoppen zaten ging de vakgroep er volgens Van Putten aan voorbij dat de overheid er allereerst voor de burger was. ‘De politieke context wordt veronachtzaamd en dat betekent dat je studenten er geen zintuigen voor geeft,’ meende Van Putten, wiens afscheidscollege in maart 1990 evenzeer op een requisitoir uitliep. Een aantal collega’s zag er zelfs van af de vertrekkende hoogleraar de hand te drukken en liet de receptie aan zich voorbijgaan.78 Alle verwikkelingen zorgden voor onrust onder de studenten. Wie werden de vervangers van de zes docenten die de wacht was aange-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen