Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 306

nieuw versus oud

Dit gold ook voor het door sociologe De Jong-Gierveld geleide ‘eenzaamheidsonderzoek’ dat aan de sociale gerontologie verwant was. Beide projecten belichtten ‘groepen onder druk’, om met het eerste, in 1966 geformuleerde sociologische onderzoeksprogramma te spreken. En om nog verder terug te grijpen, op het pionierswerk van Van Dijk, de eerste hoogleraar sociologie: ‘mens en medemens’ stonden centraal, zij het dat niet meer aan het evangeliewoord ‘je naaste lief te hebben als jezelf’ werd gerefereerd. Net zo min als dat in het beleidspoliticologische en bestuurskundige onderzoek, verenigd in het vf-programma ‘Bestuur, beleid en implementatie’, nog werd gerept van het rentmeesterschapsbeginsel, ooit een oriëntatiepunt van Brasz en Kuypers. Wat aan christelijke inspiratie restte was aandacht voor de verre naaste, zijnde de ‘O’ van ‘ontwikkeling’ in het onderzoeksprogramma ‘Religie, macht en ontwikkeling’ van culturele antropologie/niet-westerse sociologie. ‘Ontwikkeling’ stond dan vooral voor het wedervaren van de gewone man en vrouw in de Derde Wereld, zowel in de stad als op het platteland. De nabije naaste figureerde in Schuyts onderzoek naar liefdadigheid, ontstaan in de periferie van het sociaal-gerontologische onderzoeksprogramma, maar na de millenniumwisseling uitgroeiend tot een belangwekkende niche in het facultaire onderzoek.

nieuw versus oud Het regime van de voorwaardelijk gefinancierde onderzoeksprogramma’s werd door menigeen als een knellend keurslijf ervaren, maar de wetenschappelijke productie won ontegenzeggelijk aan samenhang en omvang. Keerzijde was dat de faculteit, als organisatie, verder aan cohesie inboette, omdat elke vakgroep zijn eigen onderzoeksprogramma had. Nog meer dan vroeger vormden de sociaal-culturele wetenschappen aan de vu een archipel van werkeenheden, met uiteen liggende onderkomens in Oud-Zuid, aan de boorden van het Vondelpark, en in Buitenveldert, op de campus aan de De Boelelaan. De insulaire organisatie werkte een organisatiecultuur in de hand die door Tennekes, decaan van 1989 tot 1992, werd getypeerd als ‘wég van de faculteit’. Dit hoefde, zolang de bewoners van de archipel zich met elkaar in de faculteitsraad konden verstaan, overigens geen ramp

305

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen