Jaarboek 1925 - pagina 76

79 dan de eere van den God in wiens Naam wij zijn gedoopt. Als dit aan beide zijden het hoogste i s en het hoogste b 1 ij f t, dan is er tevens een vaste grond voor -vruchtbare samenwerking. Een scherp «Mzioht in de verschillen, en een scherp doorzicht, brengt ook meê : een helderder bewustzijn van waarheden, die we g e m e e n s c h a p p e l i j k belijden. Moge Gods genade geven, dat op dezen vrijgevochten Nederlandschen bodem de doorwerking der Christelijke beginselen bevorderd worde door uwen arbeid en door .den onze. Vivat, crescat, floreat Academia Vestra ! Zoo heeft dan nu ook het Roomsche deel van Neerlands volk zijn eigen Universiteit. Dit kan én dit mag beschouwd worden als eene overwinning van een beginsel, waarvoor onzerzijds jaren lang is gestreden. Eene erkenning van de door ons voorgestane overtuiging, dat alle wetenschap in den hoogeren zin van het woord samenhangt met de innigste roerselen van het menschelijk gemoed, en dat ze — met die innigste roerselen — onder invloed staat van onze verhouding tot God en Zijn Woord. Over die erkenning kunnen we ons verblijden. Maar deze blijdschap mag niet luchthartig wezen. Want o n z e Universiteit krijgt nu eene nieuwe taak. Ik meen thans niet zoozeer datgene waarop ik te Nijmegen doelde : de strijd, die vroeger of later wel eens zal uitbreken op concrete wetenschappelijke punten. Maar ik bedoel d i t , dat nu zal moeten blijken, aan welke zijde de meeste kracht wordt gevonden tot volvoering van de taak, die voortvloeit uit de zoo pas geschetste overtuiging. De grootste financieele kracht, de grootste wetenschappelijke kracht, en vooral — de grootste geloofskracht. In financieele kracht zullen we stellig wel de minste wezen. En wellicht ook in wetenschappelijke kracht. Maar wat geloofskracht betreft k u n n e n we het winnen. Als God ons de genade geeft om volkomen onszelf te zijn, — gereformeerd voor de volle honderd procent. Wanneer in ons leven de stuwkracht werkt van die gedachte, die een kwart eeuw geleden bij mij werd opgewekt door een woord van Bismarck, en die ik dan ook maar in het Duitsch uitspreken zal : „Wir Calvinisten fürchten Gott, und sonst nichts in der Welt". Ja, in geloofskracht k u n n e n we het winnen, wanneer ons geloofsbegrip maar niet wordt vervalscht. Wanneer we ons bij het indenken der problemen maar rechtstreeks stellen voor het aangezicht van den Heilige Israels, met niemand tusschen Hem en ons dan den eenigen Middelaar Gods en der menschen, — met niets tusschen ons en Zijn Woord dan het .getuigenis van den Heiligen Geest. Ja, we kunnen het winnen en we zullen het winnen, wanneer we bereid zijn ons leven te verliezen om der waarheid wil en om der gerechtigheid wil. Daartoe sterke ons de God, in Wiens Naam onze Hoogeschool werd gesticht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen