Jaarboek 1927 - pagina 85

91 zich — 1894 — vrij te maken voor den huiten-universitairen arbeid aan welken hij zich niet kon onttrekken, en verzocht nu z'n jongsten collega het onderwijs in wijsbegeerte en zielkunde van hem over te nemen, 't Zich inwerken in de omvangrijke stof kostte uiteraard de eerste jaren niet weinig van z'n tijd. Ooik hier viel heel wat te doen. Wijislbeigeerrte had van 'ouds 'n niet al te goeden naam. in onzen kring, en niet geheel ten oiüTechte. In haar speculatieve vormen vergat ze immers steeds den Schepper en Z'n schepsel te onderscheiden .en voerde zoo telkens qpnieuw naar het pantheïsme terug. Geen wonder, dat professor G e e s i n k voor dit soort philosop'hie niets voelde. Doch daar 'bood plotseling de in Zuid-West-Duitschland geboren tweede zoon der critische wijsbegeerte de steeds ietwat stiefmoederlijk behandelde jongste d'odhter der Galvinistisohe wetenschap galant den arm! Was 't niet te verstaan, dat 'ze 'n 'O'ogenlblik op hem steunde, ja zich 'n korten tijd overgaf aan den zoeten droom, dat 'n blijvende verbintenis tusschen beide mogelijk zou zijn? In dezen gevaarlijken droom onderkende professor G e e s i n 'k de op zichzelf niet zondige begeerte naar 'n zich laten gelden eener nietspeculatieve philosophie ook in onzen kring. Waar 't op aan kwam was: onderscheiding .die dan ook niet uitbleef. Van de speculaties a la L o t z e, den leermeester van W i n d e 1 b a n d in de metaphysica," moest hij niets hebben. En wat laatstgenoemde betrof — voor diens poging het leven des geloofs te verklaren uit 'n beschouwing van de ethische norm als heilig, was professor G e e s i n k, na .de teleurstelling met de ethische theologie in z'n vóór-Galvinistisohen tijd opgedaan, eenvoudig immuun. Moeilijiker viel het voorloopig in een derde punt tegen de nieuwopkomende richting op te tornen. Deze kwam nl. de annexatieizucht der beoefenaars van de ethieik in het gevlei: ze leerde hun immers vrij de oogen ibegeerig te laten weiden .over al de normatieve terreinen. Zoo bleek, dat de typeering van het ethisch gebied als „normatief" wel viel te handhaven, maar niet volledig genoeg was. 'n Dieper ingaan op 't eigenaardige in 't ethische deel van 't als „normatief" afgerasterd gebied was dringend noodzakelijk. Dat hield hij blijikbaar voor oogen bij de voortiereiding zoowel voor z'n colleges als voor z'n preeken. Ook deze moeten ihier genoemd, daar hij hij de 'keuze zijner stoffen voor den Dienst -des Woords zooveel vrijer was dan b.v. bij die der te bespreken lectuur ia de graaggelezen Heraut-Teceiïsies. In 'n groot aantal .dezer preeken is 'n niet gering .deel verwerkt van de resultaten, die de analyse van 't ethisch leven aan 't licht bracht. Want zeker, z'n meestal zachte stem kon doordringend wordenj wanneer hij afried te willen rusten op 'n !bed, dat te kort en zidh te willen voegen onder 'n dek, dat te smal was. Maar in z'n kracht was hij toch eerst, wanneer hij de moeilijkheden en den rijkdom van 't practisoh Ghristen-zijii

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen