Jaarboek 1928 - pagina 76

83 ligt, is, dat in dezen tijid meer dan ooit de Calvinisten over de heele wereld elkander noodig hebben. Het Calvinisme moet weer een internationaal karakter dragen, veel meer dan dit in de 19de eeuw het geval was. De Hervorming heeft het aanzijn gegeven aan nationale Kerken, en ofschoon een vergadering als de Synode van Dordt tot op zekere hoogte beschouwd kan worden als een oecumenisoh concilie van het Gereformeerd Protestantisme, was er over het geheel tusschen clo Kerken in de onderscheidene landen toch slechts weinig contact, en op den duur is dit zoo goed als geheel te niet gegaan. De groote verliezen, die het Calvinisme geleden heeft, zijn stellig ook voor een deel daaraan toe te schrijven; men stond op zichzelf; ieder streed zijn eigen strijd. Maar waar de m'aohten, waar we mee te doen hebben, het RoomschCatholicisme eener-. Socialisme en Communisme anderzijds een internationaal karakter dragen, daar mag het Calvinisme niet achterblijven, wil het althans geen gevaar loopen alle beteekenis te verliezen. Als we gelooven — en dat doen we toch •— dat het ook nu nog, even zoo goed als in de 16de en 17de eeuw, van ongemeene waarde is en rijken zegen in zich besloten houdt, invloed oefenend niet slechts in de binnenkamer, maar van daar uit op elk gebied van miensohelijk leven en denken, mogen we onzen horizon niet langer tot eigen land beperken, maar moeten we cosmopolieten worden in den goeden zin van het woord, moeten we alle krachten inspannen om hetgeen in Schotland en Engeland, in de Vereenigde Staten, in Nederland, in Hongarije en waar ook, uit de bron van het Calvinisme is voortgekomen, te bewaren niet alleen, maar ook te versterken en tot nieuwen bloei te brengen, en, kon het zijn, er de volkeren van te doordringen, dat het waarachtig geluk alleen te vinden is in het erkermen van Gods scuvereiniteit en het volgen Zijner geboden. Dat een geleerde uit Schotland de rij' der buitenlandsche sprekers geopend heeft, lag voor de hand. Immers op geen land ter wereld heeft Calvijns machtige geest, al heeft zijn voet het nooit betreden, zoo diepen stempel gezet als op Schotland. Wiji hopen ten zeerste, dat deze eerste reeks voordrachten door vele andere moge worden gevolgd en dat de werkzaamheid van het Fonds rijke vruchten moge dragen. Ik noemde zooeven ook Hongarije, het land, waarmede wij in de jaren sinds den oorlog zoo veelvuldige betrekkingen onderhouden. Vandaar kwam in April Graaf Albert Apponyi op verscheiden plaatsen in ons land voordrachten houden. "Weliswaar behoort hij niet tot onze geestverwanten, maar toen de Vereeniging Nederland—Hongarije tot ons de uitnoodiging richtte aan zijn ontvangst te dezer stede deel te nemen, hebben we toch geen oogenblik geaarzeld daaraan gevolg te geven; de Graaf trad hier op als de vertegenwoordiger van zijn land. Onze vertegenwoordiger bij' zijn ontvangst was Prof. Grosheide, om zijn vele relaties met Hongarije in onzen kring daarvoor de aangewezen man.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen