Jaarboek 1934 - pagina 84

82 deerd, met al de kracht die in hen is vruchtbaar te maken voor eigen cultuur. Dat is wel de beste weg, welke voor de V. U. kan bereid, haar zegenrijken invloed tot ver buiten onze grenzen te doen gelden.

De hoofdvraag. Zno mocht ik u tal van gegevens verstrekken omtrent het straks verstreken academiejaar. De Vrije Universiteit is echter heel wat ouder dan de thans ten einde spoedende cursus: ze heeft een verleden dat veel verder reikt. Hoe ziet nu het resultaat er uit, wanneer we het zooeven verzamelde zien in verband met al wat daarvóór lag? Wat is er dan: continuïteit, verlies, winst? We kunnen de vraag ook zoo formuleeren: Heeft de Vrije Universiteit hare positie dit jaar kunnen handhaven en verbeteren, of niet? Wil men deze vraag beantwoorden, dan dient gelet op drieërlei, dat sinds het vroegste verleden der V. U. onwrikbaar vast stond. Ze zou zijn een nationale universiteit, voorts vrij staan ten aanzien van staat en kerkelijk instituut, en — last not least — een christelijke universiteit zijn. Natuurlijk stonden en staan deze idealen niet los naast elkaar, maar het is — in verband met verschillende stroomingen in onzen tijd — goed ze even te onderscheiden. Allereerst: de V. U. was n a t i o n a a l . Dat wil niet zeggen, dat in haar alles nagistte wat in het leven van ons volk wist in te dringen. Maar wel, dat ze in haar opzet' en doelstelling aansloot bij de opvattingen van die groep, die in ons land nooit meer is geweest dan een zelfs kleine minderheid, maar die, hoewel vaak op den achtergrond levend, in benarde tijden, als het er opaan kwam, over den noodigen geestelijken rijkdom beschikte om vol te houden tot het uiterste, en dan korten tijd daarvoor aller druk oogstte. Is de V. U., zoo vraag ik thans, ook dit jaar in dien zin nationaal geweest? En dan meen ik, dat deze vraag zonder eenige reserve bevestigend mag beantwoord. Zeker — de Vrije Universiteit heeft in 't afgeloopen jaar geweigerd zich te laten spannen voor de wagentjes van allerlei acties van min of meer duidelijk nationalistisch cachet. En wellicht wordt haar op dien grond hier en daar gebrek aan vaderlandsliefde toegedicht. Maar dit verwijt maakt — dit ten eerste — weinig indruk: het kan slechts ingebracht door zulken, die voor enkele jaren nog vervuld waren van kosmopolitische idealen, en wier overtuiging op dit stuk dus meer levendig dan welgevestigd mag heeten, terwijl het Calvinisme kan bogen op een eeuwenlangen strijd tegen de valsche democratie, in welken het bovendien, krachtens de erkenning van de souvereiniteit Gods, zóó diep groef, dat het door z'n verwerping van alle menschvergoding niet slechts déze dwaling afwees, maar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen