Jaarboek 1972-1973 - pagina 30

zich verplicht weten tot afwending van mondiaal onheil bij te dragen. Terzake van het sociale vraagstuk moeten de instellingen van wetenschappelijk onderwijs die onder hun leerlingen het onbehagen aantreffen over de al of niet bestaande heerschappij van ondefinieerbare 'grootmachten' en over een gelding van enkel aan het eigen belang hun kracht ontlenende wetten als het steeds armer worden van de arme, het steeds rijker worden van de rijke naties bijdragen tot wetenschappelijke helderheid en aldus tevens tot een meer verantwoord handelen. Wat tenslotte het verlangen der ethische bewustheid betreft, de universiteiten en hogescholen mogen niet een soort ombudsman-rol ter rechtzetting van alles wat niet bevredigt, willen vervullen - er zijn hoogleraren die geen adres ongetekend kunnen laten, er zijn studenten die geen demonstratie menen te mogen missen - maar er worden ook opvattingen voorgedragen die niet onweersproken kunnen blijven; er treden verschijnselen aan de dag naar aanleiding waarvan het plicht is te spreken. Dit betekent niet dat zij steeds alle relaties verbreken, dat zij zich uit omvattende organisatorische verbanden terugtrekken, dat zij aan andere universiteiten eenzame strijders in de steek laten; hoe zou men denken over de boodschap aan een troepje ingesloten soldaten, hen van de hoofdmacht bereikend: 'wij hebben waardering voor u, en laten u aan uw lot over'. Het wil wel zeggen dat als in China de vrijheid van wetenschap afwezig is, in Rusland het krankzinnigengesticht wacht hen die van een zelfstandig oordeel blijk geven, dat wanneer vanuit Tennessee of Zuid-Afrika het gerucht van onaanvaardbare dingen tot universiteiten en hogescholen doordringt, zij vanuit de steeds te verdedigen vrijheid van onderwijs doen blijken, waar zij staan en dat niet op een zelfverzekerde afstotende wijze, maar bij alle belijndheid met wijsheid en begrip zonder in het ons Nederlanders vertrouwde moralisme op een anders kosten te vervallen, een door de Amsterdamse psycholoog A. de Groot gelaakt euvel. Wij hebben in ons land in de achterliggende jaren en vooral ook gedurende het verstreken jaar de hierboven geschetste problematiek in behandeling moeten nemen. Zoals andere europese landen bevinden wij ons in Nederland in de eerste plaats tegenover een getalsvraagstuk*): in 1955 aangevend dat wij in 1980 voor 46.500 studenten voorzieningen hadden te treffen, is heden de schatting dat er met 225.000 alumni in 1980 dient te worden gerekend. Deze aanwas brengt financieel in last, want aan allen de tot dusver gebruikelijke opleiding te bieden - met een groot percentage afvallers, voor wie tot dusver in geringe *) De O.E.C.D. staten (Organization for Economie Cooperation and Development) telden in 1960 nog slechts 6,7 miljoen studenten, die in 1965 en 1970 tot respectievelijk 10,4 miljoen en 14,5 miljoen aangroeiden. 28

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen