Jaarboek 1975-1976 - pagina 50

zij geen geboren bestuurders zijn, leren besturen. Moeten zij in ruim percentage mee beslissen over de besteding van honderden miljoenen? Om het verwijt van eenzijdigheid te ontgaan zeg ik dadelijk vrijwel hetzelfde met betrekking tot de hoogleraren. Hun phcht is onderwijzen en onderzoeken. Van hen — zij hebben een volledige werkkring — mag enig bestuur worden gevraagd. Te dol is inmiddels dat in grote faculteiten soms ver over de helft van de wekelijks beschikbare tijd gestoken wordt in administratieve rompslomp: het is voor de toekomst reeds te duchten dat in de advertentie voor een hoogleraar in de dogmatiek wordt toegevoegd: kennis van snelschrift, eenvoudig boekhouden en personeelspsychologie strekt tot aanbeveling; typen is vereist. Het enige gunstige gevolg kan zijn dat de betrokkene geen tijd meer overhoudt voor het veroorzaken van leergeschillen. Ik geloof dat er in onze om bezuiniging roepende tijd bij ontstentenis van voldoende administratieve krachten nergens duurder dan in universiteiten gewerkt wordt; ik zwijg erover dat hooggeleerde faculteitsbestuurders vaak naarmate ze vriendelijker zijn, voor meer aangestichte verwarring verantwoordelijk moeten heten. De toestand wordt nog verergerd door gebrekkige vergadertechniek. Binnen grote maatschappijen, op departementen leggen voorzitters die niet kunnen kappen, het loodje, wordt aan het uitschrijven van bijeenkomsten paal en perk gesteld. In vaderlandse academische kring lijkt soms de bijeenkomst rechtvaardiging voor een dagtaak, zonder overvloedige geestelijke inspanning. Wie durft de wijsheid te betrachten dat het niet bijeenkomsten moet regenen en dat in de regel vergaderingen van universitair karakter op straffe van in hysterie te ontaarden, niet langer dan 2^4 uur, mits deugdelijk voorbereid, mogen duren? Er zijn commissies die geregeld vier uur en langer, er zijn faculteitsraden die hele dagen zich „onledig" houden. Wil iemand een dagje van huis of uit zijn werkkamer blijven, laat hij dan niet een vergadering verzinnen, laat hij naar een anders vertogen luisterend, bedenken zelf minstens zo vervelend te zijn. Wil men hier enige verbetering dan verdient overweging om universiteitsraden eens per maand, colleges van bestuur een keer per veertien dagen te laten bijeenkomen, er tevens de hand aan houdend dat colleges van decanen de academische vacanties — levensvoorwaarden voor zelfstandige studie — in acht nemen. Tot nog toe werd uitgegaan van de universiteit zoals zij heden reilt en zeilt. Hoe zal zij zich houden als zij, de voor veler besef toch eerbiedwaardige zeker uit de middeleeuwen en op een wat andere wijze beschouwd uit de oudheid stammende instelling, grote gevaren loopt en zelfs met vernietiging 48

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen