Jaarboek 1976-1977 - pagina 50

rekening houdend met het onderscheid tussen openbare en bijzondere instellingen (art. i6 lid i W.W.O.) De wet gaat er derhalve van uit, dat taakverdeling door alle instellingen tezamen mogelijk moet zijn. Toch heeft het wel zin in te gaan op het probleem dat volgens die opponenten bij de uitvoering van het taakverdelingsbeleid kan rijzen. Men duidt dat wel zo aan dat de Vrije Universiteit niet zonder meer „de beste" benoemt, omdat ook wordt gelet op instemming met de doelstelling. Zonder die vraag uit de weg te willen gaan moet ik die toch eerst wat relativeren. Ieder die niet een vreemde is in het wereldje van benoemingen weet dat het in de praktijk van een benoeming niet aankomt op slechts één of zelfs twee kwalificaties, namelijk de wetenschappelijke en de didactische, maar dat altijd het totaalbeeld van iemand als mens een rol speelt. Dat is echt geen bijzonderheid van bijzondere instellingen. Daar komt nog bij dat er ook openbare instellingen zijn die openlijk in hun opzet van onderwijs en onderzoek uitgaan van vrij specifieke wetenschapstheoretische opvattingen. Ik zwijg er nu nog maar van dat bij de werving van hoogleraren en lectoren somtijds zeer specifieke vereisten aan de te benoemen functionaris worden gesteld. Wie zal bij dit alles en bij welke benoeming dan ook, objectief en algemeen geldig uitmaken wie „de beste" is? Dat is altijd en onder alle omstandigheden voor discussie vatbaar en in die zin gaat het hier om iets dat inherent is aan het verschijnsel taakverdeling, namelijk dat alle instellingen zullen moeten aanvaarden dat zij niet alles in eigen hand hebben en dat zij zullen moeten gedogen dat ten aanzien van de anderen toegedeelde taken de eigen vrijheid ten zeerste is ingeperkt. Intussen kan niet worden volgehouden dat — zo hier als elders — nooit vanwege bijzondere kriteria een kandidaat afvalt die elders wellicht graag zou zijn oDgenomen. Wij zullen in alle nuchterheid moeten blijven stellen dat ook in een taakverdelingsbeleid iedere instelling het eigen karakter moet kunnen handhaven en dat tevens vanzelfsprekend nooit iemand vanwege dat bijzondere karakter zal worden benoemd, die de toets van wetenschappelijke en didactische kwalificatie niet kan doorstaan. Een doel dat ook binnen onze universiteit over het algemeen zonder moeilijkheden kan worden bereikt en waartoe in gevallen van bijzonder belang voor de universiteit de dispensatiemogelijkheid openstaat. 48

i

i

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen