Jaarboek 1986-1987 - pagina 74

11. J.C. van Es, Twee werelden. Waardetoekenning door arts aan patiënt fundamenteel. Medisch Contact 1986; 41: 655. 12. J.A.M. Schouten, Anamnese en advies. Ned BibUotheek der Geneeskunde, Deel 155. Stafleu, Alphen aan den Rijn/Brussel, 1982. 13. S. Strijbos, Medische macht en medische ethiek. In: Nieuwe Medische Ethiek, onder redactie van S. Strijbos. Buijten en Schipperheijn, Amsterdam, 1985: 43-56. 14. G.K. Kinsma en H.A.M.J. ten Have, De arts-patiëntrelatie tussen beeld en werkelijkheid, Medisch Contact, 1984; 39: 173-177. Zie ook: * J.C. van Es, Genezen en helen. Patiënt zowel object als subject. Medisch Contact, 1984; 39: 803. * P.C.J. van Loon, Naar een nieuwe dimensie in de gezondheidszorg. Medisch Contact, 1984; 39: 807-809. * S. Strijbos schrijft: 'Medisch handelen voltrekt zich in de persoonlijke relatie tussen arts en patiënt, welke ethisch van karakter is, de arts heeft echter ook een technische relatie tot zijn patiënt'. 'Het medische' is 'het ethische'. In dienst der Genezing, 1985; 14: 74-75. 15. De problemen, die zich bij mensen met een riskant levensgedrag voordoen, zijn niet eenduidig, omdat dit gedrag een multicausale genese heeft, er zijn minder stringente voorbeelden van riskant levensgedrag dan hier gemeld, waar beslissingen nog veel moeilijker zijn, zoals bijvoorbeeld het weigeren van een therapie, omdat men de bijwerkingen niet wil accepteren. Zie hiervoor: * S. Brett, Ethical issues in risk factor intervention. Am J Med, 1984; 76: 557-561. * R.M. Veatch, Voluntary risks to health. The Ethical issues. J Am Med Ass, 1980; 243: 50-55. 16. M.C. Schwartz, B.C. Berger, Spontaneous recovery from cardiogenic shock and renal failure. Am J Med, 1985; 78: 878-880. Het is voor mij wel de vraag of de dokter toch niet had moeten ingrijpen. Cardiogene shock geeft een zuurstoftekort in de hersenen. Het lijkt daarom niet waarschijnlijk dat de patiënt een goed en weloverwogen oordeel over zijn toestand kan hebben. Naar Europese opvattingen zou de arts dus kunnen ingrijpen. In de U.S.A. komt daar echter de zo zware juridische problematiek bij. De arts dient daar steeds rekening mee te houden. Hij kan worden aangeklaaga en 'smartegeld' moeten betalen, ondanks het feit dat hij niet anders heeft gedaan dan wat he; beste voor zijn patiënt was. 17. Ds. Knottnerus schudde met een artikel over de ervaringen van zijn dodelijk zieke zoon, hei geweten van vele artsen wakker: * B.J. Knottnerus, Gewetensvragen aan artsen. Medisch Contact, 1983; 38: 429-436. Gevolgd door een groot aantal ingezonden stukken, waaronder de publicatie van de commissie medische ethiek van het Academisch Ziekenhuis der Vrije Universiteit: * C. Spreeuwenberg, Antwoord vanuit het perspectief van de huisarts, Idem: 468-469 * J.H. Mulder, Medisch-technisch antwoord, Idem: 497-498 * S.A. de Lange, Over instelling en intenties. Idem: 526-527 * A. Benderts-Verbeek, Idem: 588 * A. Ronhaar, Idem: 588-589 * H.R. Scholsberg, Idem: 678-679 * W. Metz, Idem: 679 * D. Post, Idem: 679 * D.M. Boers-Verhoog, Idem: 763

i'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen